Met mijn lange lijf heb ik door de bank genomen nooit problemen, ik weet inmiddels niet beter. Toch zijn er best wat momenten waarop ik met liefde wat korter zou willen zijn.
De hakken van oma
Als heel jong meisje had ik er nog niet veel erg in. Als ik bijvoorbeeld bij mijn omaatje ging logeren, trok ik haar hoge hakken altijd aan. Mijn oma was klein en droeg daarom altijd hakken, dat ik ze op jonge leeftijd al paste vond ik alleen maar geweldig. Het verdriet was dan ook groot toen ik maar bleef groeien en ik oma’s schoenmaatje 36 al heel rap ontgroeide.
Two peas in a pot
En ook al leken we uiterlijk in niks op elkaar, innerlijk was dat een heel ander verhaal. Oma was tot op hoge leeftijd altijd dol op feestjes. Als jonge vrouw was ze op alle kermissen in de regio van de partij en danste ze onvermoeibaar tot in de kleine uurtjes. En de genen van oma zijn bij mij gewoon mee-geëvolueerd. Ik ben ook dol op feestjes en dansen vind ik net zo zalig. Diezelfde feestgenen heb ik ook weer aan onze dochters meegegeven. Leuk dat we dat stukje van oma allemaal met ons meedragen.
Ouder geschat
Ondanks het feit dat ik pas vijftien was toen ik uitging, kwam ik overal met gemak naar binnen. Ouder worden geschat omdat je lang bent, heeft dan ook wel weer voordelen. Dat ik ook zeer regelmatig boven heel veel mensen uitstak, vond ik dan weer een stuk minder leuk.
Vanaf de lagere school
Op elke schoolfoto werd ik standaard naar achter geschoven. Of ik moest mezelf kleiner maken om op de foto te passen. Als ik nu naar die foto’s kijk zie ik altijd een meisje met gebogen schouders, eeuwig zonde vind ik dat.
Kunt u helpen?
Inmiddels ben ik wel gewend aan het feit, dat mensen me vragen om boodschappen op hoge, moeilijk bereikbare plekken voor ze te pakken. En ook mijn vriendinnen vinden me lekker makkelijk terug in een feesttent of kroeg, omdat ik overal met mijn blonde hoofd en lange lijf bovenuit steek.
Stukje eraf
Maar diep in mijn hart? Diep in mijn hart zou er wel een centimeter of 10 af mogen. Zodat ik gewoon wat minder snel in het oog spring. Want ergens onopvallend zijn, zou ik best wel eens willen. Maar dat lukt me gewoon echt nooit.
Dit komt zo bekend voor. Vooral die blikken van anderen als je ergens binnen komt, het gefluister achter je rug, kinderen die zeggen wat een grote mevrouw,…
Steeds te korte mouwen, te korte pijpen, te kleine schoenen, de taille van een kleedje dat te hoog komt, overal met je hoofd tegen botsen.
De steeds wederkerende vraag : speel je basket? Ik zou het soms luidop willen uitroepen neeeeeee, ik speel geen basket!!!! Steeds weer dat masker opzetten en het weglachen! Eerlijk? Ik ben bijna 52 en zou ook zo graag 10cm kleiner willen zijn
oe, heel herkenbaar allemaal hoor Katia!
Lieve mooie lange meiden en jongens , ik weet wat het is om lang te zijn , en ik weet nu ook wat het is om zomaar kleiner te zijn .Ik zou er alles voor doen om nog een keer boven iedereen uit te kijken. Lachen als ze er wat van vinden .Ik zit nu helaas in een rolstoel omdat ik niet meer kan lopen. En daar vinden ze ook wel weer iets van! Pluk de dag en leef .
ah maria, dan is ons geneuzel behoorlijk onzinnig vanuit jouw positie! dank je wel voor je mooie reactie, de volgende keer lach ik om ze namens jou 🙂
lieve groet