Zomaar onverwachts waren daar momenten waarbij mijn lengte me in de weg ging zitten. Dat moment waarop mijn grote zus pumps ging dragen bijvoorbeeld. Vol afgunst keek ik ernaar en ik wilde zelf niets liever. Zelfs met die pumps was ze een stuk kleiner dan mij, dat hakken-draag stadium is dus volledig aan me voorbij gegaan. Ik koos voor stoer, als tegenhanger, en droeg een soort legerkisten. Die hielpen me rechtop te staan en de wereld in de ogen te kijken, in plaats van mijn schouders te laten hangen om kleiner te lijken. Die foto’s heb ik ook nog, een jong meisje dat in elkaar probeert te kruipen, eeuwig zonde.
Altijd te lang
Dansles was ook een dingetje. Ik wilde niets liever dan over die glanzende vloer zwieren maar ik stond vaak aan de kant, te lang voor de meeste jongens om mee over die dansvloer te zwieren. Dat deed wel iets met me. Ik ben op een gegeven moment de les uitgeslopen om naar Donkey Shot te gaan, een verzamelplek voor mensen van allerlei allooi. Losser, alternatiever ook vooral, daar kwamen de jongens waar je uit de buurt moest blijven. Zo werd het afgeschilderd tenminste. Ik was vijftien en de wereld voelde nog aan als een speeltuin. Die avond trad Herman Brood er op en ik werd verpletterd, in meer opzichten dan één. Ik leerde die avond mijn huidige man kennen.
Inmiddels speelt mijn lengte ook een andere rol, mijn lijf begint te mopperen. Vooral dat lange bovenlijf begint te sputteren naarmate ik ouder wordt. Ik ben maar met wat eenvoudige yoga oefeningen begonnen, hopelijk heeft dat zin. Want ik heb altijd gesport maar door mijn lengte werd ik wel bepaalde richtingen op gestuurd. Richtingen waar ik eigenlijk geen passie voor had. Basketbal bijvoorbeeld, volleybal, hoog springen. Ik had alleen maar oog voor de sporten die weggelegd waren voor de fijner gebouwde meisjes. Suf, maar zo werkte dat nou eenmaal bij mij.
Naast yoga hou ik het maar bij wandelen, simpel en lekker en mijn lengte heeft nul invloed. Zwieren doe ik nu in de woonkamer, op mijn blote voeten, met mijn eigen vent, op Herman Brood 😉
Wat herkenbaar allemaal. Vroeger ben ik gaan turnen, zo soepel als ik was?
Later ben ik gaan zwemmen en bij de sportschool gaan sporten. Daar viel het mee als je wat langer bent (1.89). Alleen met de groepslessen zumba voelde ik mij toch altijd wel erg lang en vooral niet zwierig. Maar het was wel leuk om te doen. Inmiddels fiets ik veel en dat is ook heerlijk om te doen.
Leuk om je blogs te lezen. Veel herkenbaar maar ook gewoon leuk om te lezen.
Wat leuk Linda, en enig dat je het herkend, doet mij ook weer goed 🙂 Dat buitenbeentje zijn vond ik lang een ding hoor, ik heb gesmacht naar zwierig en soepel haha. Helaas pindakaas. En soms bekruipt het me nog weleens, dat verlangen.Superleuk dat je gereageerd hebt, dank je wel!
Prachtige vrouw ben je?
dank je wel lieverd! x