Ik doe niet aan goede voornemens, dat had ik me voorgenomen namelijk. Geen goede voornemens dit jaar, maar wel vasthouden aan wat goed is. Dus ga ik in de ochtend vaak een frisse neus halen. Gewoon saai, wandelen.
Ik ben zo dol op dit soort zwerftochten, lukraak sla ik links of rechtsaf. Ik laat me leiden door het toeval en stevig doorstappend laat ik mijn hoofd haar gang gaan. Onderwijl kan ik heerlijk in al die huizen naar binnen kijken, ideetjes op doen voor ons eigen huis of me verbazen over wat ik allemaal zie. Onnozele gedachten of volop inspiratie, het kan alle kanten op, zalig vind ik dat.
Soms loop ik bewust de natuur in, zoek ik de stilte op, zoals vanmorgen. Lekker vroeg in de ochtend is die er nog volop, niks dan die warme zon en de natuur om me heen. Of regen natuurlijk, zolang het niet met bakken naar beneden komt geniet ik nog steeds van dat rondje. Goed voor mijn krullen:-)
Wandelen
Onderwijl mijmer ik heerlijk door, het is zalig om zonder te praten je gedachten de vrije loop laten. Muziek op mijn hoofd, en gewoon maar die ene voet voor de andere. Het verbaasd me elke keer weer hoe lekker ik het vind. Want ondanks mijn goede geheugen vergeet ik dat weleens. Als ik moe ben, een rukdag heb gehad, nog huishoudelijke klusjes af moet maken, dan vergeet ik hoe lekker dat rondje buiten voelt. In plaats daarvan blijf ik heel erg onvoldaan thuis in mijn hoofd zitten malen, op die bank, onder mijn dekentje.
Ik las vanmorgen een artikel van professor Scherder, over wat een rondje wandelen voor goeds doet met je hoofd. Het is wellicht te saai voor de meeste van jullie, maar heel eerlijk, ik blijf het zalig vinden.