Vaderdag

De band met je vader is een bijzondere, las ik vanmorgen in een artikel, en dat heb ik ook altijd gevonden. Toen ik een jong meisje was dacht ik daar weinig over na. Papa was er en dat was dat. Mijn herinneringen uit die tijd zijn wat losse flodders. Samen schaatsen, samen op de racefiets en de ietwat te toeristische bergwandelingen. Papa is, en was, een rasechte sportieveling. Het rode adidasjasje dat ik van hem kreeg voor mijn verjaardag versleet ik tot op de draad.

Ik vond hem een stoere man, die op sommige momenten nogal recalcitrant kon zijn. Eigengereid. En zo is hij nog steeds. Pap is niet snel van zijn stuk te brengen. Vanaf een jaar of 14/15 begon ik mijn vader in een ander licht te zien, maar dat kwam vooral omdat ik zelf ook ouder werd. Ik raakte op een andere manier geïnteresseerd. Ik zocht zijn goedkeuring, die vond ik belangrijk. Als papa het goed vond, was het vast ook goed. De neiging om me heel erg tegen hem af te zetten heb ik volgens mij nooit gehad.

Eigengereid

Op de momenten dat ik hem nodig had, was hij er ook. Ik zie hem nog zitten, midden in de nacht op de bank in zijn ondergoed, toen mijn eerste echte vriendje het had uitgemaakt. Ik liep over van liefdesverdriet. Hij maakte er niet veel woorden aan vuil, maar hij was er voor me. Net als tijdens dat moment dat het op de middelbare school niet lekker ging. Papa ging met me mee naar school en maakte recht wat krom was. En zo zijn er nog ontelbaar veel momenten. Hij liet me vooral mijn eigen keuzes maken, ook al worstelde ik soms enorm. Pap had vertrouwen in mijn gezond verstand. Meer dan ik zelf in mijn eigen kwaliteiten had. Hij zag al wie ik kon worden.

Ik ben dol op mijn ouders. En ook al heb ik van alle twee trekjes meegekregen, ik lijk het meeste op mijn vader. Het goed alleen kunnen zijn, de behoefte aan lange wandelingen in mijn uppie, en onze soms iets te directe natuur kreeg ik allemaal van hem. Mijn de liefde voor muziek, ook van papa. Jaren terug kreeg ik zijn elpee van The Eagles, Hotel Californië en ik koester hem. We hebben dezelfde liefde voor lezen en houden van hetzelfde genre. Dol op dansen en feestjes, dat kreeg ik ook van papa, alhoewel mijn mams ook graag over de dansvloer zwiert. Eigengereid, ook van pap.

Soms besloot hij spontaan om met zijn dochters te gaan winkelen, maar dan moesten we ook binnen vijf minuten klaarstaan. Gierend van de lach trokken we dan snel onze schoenen aan. Ik slaagde vaak al in winkel nummer één. Dan konden papa en ik aan de koffie terwijl mama en grote zus de rest van de winkelstraat samen afstroopten.

Zeggen dat hij van me houd of trots op me is, zegt hij nooit. En ook al voel ik het wel, ik blijf verlangen naar die woorden.

Fijne vaderdag lieve pap, en dank voor alle mooie, wijze en liefdevolle lessen. Ik koester ze in hoofd en hart. Dikke kus, je jongste.