Ik schreef er een poosje terug een stukje over, over een buitje slappe lach. En nu de kranten volstaan met opstand, rellen en ongeregeldheden rondom die civid en zijn maatregelen, heb ik er meer dan ooit behoefte aan. Het voelt alsof iedereen zich de afgelopen periode tijdens die lockdown zo enorm heeft ingehouden. Dat ze nu niet anders kunnen, dan de deur open te zetten van van al die opborrelende en binnen gehouden energie. Even aanpassen is tot daar aan toe, maar verregaande wetten accepteren gaat een stap te ver. Dus gaan we massaal in de demonstratie modus. De kranten staan bol van voortschrijdende negativiteit en ik mis het kadertje ‘positieve berichten’.
Covid
Ik lees over heel veel verschillende waarheden en tegengestelde meningen, en al die mensen beweren zelf, dat ze precies weten hoe het met die civid zit. Maar elk mens heeft vooral zijn eigen waarheid, en die is voor ons allemaal anders. Dat maakt onze wereld ook zo mooi, al die verschillende mensen, meningen en persoonlijkheden.
Vanmorgen was ik in de thuiszorg aan het werk, zalig van adres naar adres, met de zon op mijn bol. En bij iedereen kreeg ik vanmorgen tijdens dat zorgmoment, een lach op het gezicht getoverd. Genieten was dat. Mijn batterij laad er van op, van dat zorgen voor. Ik ben liever zachtmoedig dan opstandig. Het was mijn kadertje ‘positiviteit’ van vandaag.
Ik ben een eenvoudig mens en heb echt de wijsheid niet in pacht, ik probeer vooral ook open te staan voor andere ideeën. Ik geloof oprecht dat niets zwart-wit is en dat die waarheid altijd ergens in het midden ligt. Zoveel mensen, zoveel meningen. Het zou wel erg kort door de bocht zijn om te zeggen dat één enkele mening de enige juiste is.
Soms werkt luisteren en in gesprek gaan vele malen beter dan schreeuwen en geweld. Maar dat is gewoon maar mijn mening 🙂