Afwasje

heerlijk een tent

Soms is er maar weinig voor nodig om me terug te brengen naar dierbare herinneringen. Een geur of een sensatie. Gisteravond stond ik met de buiten deur open af te wassen( wij hebben geen vaatwasser namelijk), vogeltjes floten dat het een lieve lust was en ineens was ik op de camping. Dat relaxte gevoel tijdens zo’n zwoele zomeravond, terwijl je in je korte broek nog even de afwas doet. Zalig toch?!

Wij hebben met onze meiden veel gekampeerd, net zoals we dat vroeger met onze ouders deden. Onze oudste was een maand of negen toen we voor het eerst gingen, naar een minicamping. En heel eerlijk, dat was best een uitdaging met een kleintje. Ongenadig heet was het die weken, en onze tent werd een broeikasje. We hadden haar bedje dus overdag in de schaduw onder de bomen staan. Van slapen kwam maar weinig, ze was te druk met om zich heen kijken.

Heerlijk een tent!

Maar onze meiden genoten, ook al was er soms heus wel wat te mopperen. Door de mistral leek het die ene keer net herfst toen we aan de franse kust stonden, gelukkig maakte het zwembad een hoop goed. Knus in hun tentje hoorden we ze vaak nog giechelen ’s avonds laat. Wij gluurden altijd nog even naar binnen als het eindelijk stil was, twee van die bruinverbrande koppies, volledig total loss en diep in slaap. Er is weinig meer vertederend dan dat.

Elke dag hadden we onze ritueeltjes. Na het douchen even ‘smoetsen’ met aftersun op ons grote bed, siësta in de schaduw als ze moe waren van het spelen of van het zwemmen. En vooral in Spanje was het douchen favoriet, dan stonden ze onder een strakblauwe hemel onder die warme straal zich suf te genieten. Douchen in de open lucht, wat een belevenis, dat verveelde nooit. Met hun eigen toilettas vol lekkere sopjes en shampootjes konden ze uren tutten.

Zelfs als het eens regende, zaten ze heerlijk te spelen, met op de achtergrond knus het getik op dat tentdoek. Het is dan echt heerlijk een tent. En een dagje rust zonder die hete zon was soms ook zalig. We hebben weleens een ander soort vakantie gevierd, op een resort. Best leuk hoor, echt, maar het voelde toch wat beperkt qua ruimte. En zo’n hotelkamer, tsja. Voor mij gaat er echt niets boven de ruimte en de vrijheid van die oneindige natuur om je heen. De hele dag maar een beetje aanklooien, zonder op de klok te hoeven kijken.

Had ik al gezegd dat we enorm uitkijken naar ons volgende Frankrijk avontuur? Heel, heel, heel even nog. We hopen dat we dan nog mogen ….

Published by Cynthia Poen

Ik ben een schrijver, en daar ben ik retetrots op. Het duurde even, voor ik die woorden in mijn mond durfde te nemen in associatie met mezelf maar inmiddels doe ik het gewoon.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *