Het ging heerlijk, gister, zo samen onderweg naar dat ene fijne plekje. Het was superrustig op de weg en binnen no time waren we aangekomen op de plek van bestemming. Het laatste stuk binnendoor reed weer bijzonder fijn, de Ardèche is zo mooi in al zijn ruigheid.
En omdat we voor het eerst in jaren een plekje op een camping hadden gereserveerd, waren we in no time gesetteld. Ook een voordeel van dat busje, we hoeven in principe niks op te zetten. De bus is ons bed, stoeltjes eruit en klaar. Het duurde dan ook niet lang voor we in de rivier lagen af te koelen.
Zwemmen
Natuurlijk water, of het nou de zee, een rivier of een meer is, ik kan er echt uren naar kijken. En in zwemmen natuurlijk. Daar krijg ik echt nooit genoeg van, van dat plonsen. En nu staan we met dat busje van ons, heel paradijselijk, aan de oever van een natuurlijk water. Voor mij geen ontdekkingstochten deze vakantie. Geen marktjes, geen terrasjes, niks van dat alles. Burgerlijk en saai is voor mij voorlopig ruim voldoende. Het feit dat we even uit onze dagelijkse routine konden stappen, na maanden van veel werken en daarnaast vooral veel thuis zijn, is al zo verschrikkelijk lekker. En ook al vinden we Nederland ook echt heel prachtig, we kozen er toch voor om wat zuidelijker te gaan.
Hier een poosje verpozen voelt ook echt zo lekker. De hele dag buiten zijn en je laten leiden door wat de dag spontaan meebrengt.
Gisteravond zat ik stil te genieten, van al die pracht. Van de rivier, die verlicht werd door een pracht van een volle maan, in het gezelschap van een sterrenhemel om stil van te worden. Ik kan niet anders dan diep onder de indruk zijn, van al dat natuurschoon. En dan zijn we nog maar aan het begin, van die hele lange vakantie. Mon dieu!