Reisliefde

Ach die reisliefde, die is er nog niet zo lang. Als ik oprecht in mijn gevoelens spit, is die er eigenlijk pas een paar jaar. Lekker thuis vond ik prima, want lekker thuis was veilig. Maar die reisliefde groeit inmiddels met de dag. En hoe fijn thuis zijn ook is, op avontuur gaan vind ik inmiddels ook heel erg zalig. Sinds we niet meer vol gas ergens heen rijden, maar een minihuisje op wielen hebben, is mijn reisliefde nieuwe vormen aan gaan nemen.

Samen in de auto, lekker kneuterig, met een fijn muziekje erbij, zit ik zo lekker tevreden te zijn. Dat de liefste graag achter dat stuur zit, is een rasecht cadeautje, ik zit er namelijk heel graag naast. Vanuit een rijdende auto, probeer ik al die prachtige natuur die we onderweg tegenkomen, op beeld te vangen.

Vaak lukt het niet, maar soms lukt het wonderwel, en dat zijn ook weer genietmomentjes. Voor mij is dat ultiem geluk, tevreden zijn met wat er is, op dat moment, samen.

Alle plekjes waar we tijdens zo’n reis logeren, die schrijf ik op een houten kist, die de liefste maakte vlak nadat we ons busje kochten. Elk weekeindje weg, en elke camping waar we zijn geweest staan erop.

Soms zou ik wensen dat ik dat jaren eerder had bedacht, dat meeschrijven, want er zijn best wat campings die er helaas niet op staan. En ondanks dat goede geheugen van mij, kan ik niet meer alles terughalen.

Gelukkig is die kist nog lang niet vol, en hoop ik dat er weer wat mooie plekjes aan worden toegevoegd. Zoals dat schattige campinkje dat we vonden, toen we vorig jaar, koud en nat, met de trein vanuit Engeland in Frankrijk aankwamen. Die hele fijne lange vakantie, die zo koud en somber begon maar eindigde in zon, prachtige routes en waanzinnig mooie natuur.

Dat houten ding met al die vakantie avonturen, blijkt een ontzettend waardevol souvenir te zijn. En ik kan niet wachten om hem helemaal vol te maken 🙂