Uit balans
Bizarre dromen, ik heb ze vaak, heel vaak. Maar dat komt vast omdat ik me ’s morgens nog alles kan herinneren, elk maf detail van elke gekke droom. Afgelopen nacht stond ik weer in de keuken van mijn opa en oma, alsof het gister was. Het doorgeefluik naar de woonkamer, het formicatafeltje met stoeltjes. De koelkast, de voorraadkast, zelfs de droppot stond er, die hele keuken stond ineens weer haarscherp op mijn vizier. Bizar toch?
Ik stond er met de liefste, in die keuken. Ook raar want die is er amper geweest, in die keuken van mijn opa en oma. Maar deze week zit ik helemaal in een dromenreeks, en elke nacht opnieuw is het raak. Zo was ik afgelopen week ook op een feest in ons dorp. Er waren live bandjes, en er was een braderie. Maar er was vooral een hele hoop gezelligheid. En ik zag heel veel oude bekenden, in ons fijne dorp, die ik al veel te lang niet heb gezien door die maffe covid. Totaal volkomen heerlijk was het.
Balans
Zou ik malende worden, denk ik dan bij het wakker worden. Of compenseer ik mijn gemis door er in de nacht over te dromen, dat kan ook natuurlijk. Ik ben geen expert, maar dat mijn hoofd zo druk is, in de donkere uren van die hele stille nachten, heeft ongetwijfeld met dat gemis te maken. Dat leven van mij helt wat eenzijdig naar één kant, net als dat leven van de meeste van jullie. Veel werken, weinig spelen, dat gaat zich op den duur wreken, daar twijfel ik echt niet aan. Die balans is nu gewoon heel erg ver te zoeken. Ik mopper niet, echt niet, want die leedlat is voor ons allemaal akelig, en elk mens heeft zijn eigen worstelingen op dit moment. Gezond zijn en blijven is een groot goed, en ik ben de laatste die dat zal onderschatten.
Zou het snel weer kunnen, bandje kijken, beetje dansen, en een biertje drinken? Samen? Hoe zalig zou dat zijn! Want dan zie ik vooral al die mensen weer, waar ik nu nog heel vaak over droom 🙂