Veerkracht, het is het woord van 2020 hoorde ik iemand laatst zeggen, door die corona periode. Maar ik heb er ook hele andere associaties bij, bij dat woord. Afgelopen week keek ik namelijk deel drie van de documentaire Stuk, en wederom was ik stil. Stil door die indrukwekkende moed die ik zag, moed bij al die mensen die zo’n enorme heftige levens veranderende situatie door moeten maken.
Door pure pech, een heftig ongeluk, of door een spectaculaire sport die ze al jaren als een echte baas beoefenden. En ineens was alles anders, in een split second. Overvalt de tegenslag hun leven, als een ongewenste persona non grata.
Die jonge moeder, die een hele poos ver van haar kindjes moest revalideren na een ongeluk. Of die jonge vent, die zijn meisje nog snel een appje stuurde toen het helemaal misging. Zijn overduidelijke emotie bij de herinnering aan dat moment, zijn angst en zijn wilskracht, en de enorme opluchting als hij vooruitgang boekt. Mijn keel kneep samen door dat enorme rotsblok aan emotie in mijn binnenste. Ik bewonder, bewonder in alle oprechtheid, wat een prachtige mensen en wat een veerkracht.
Het deed me denken aan het moment dat ik die vent van mij zag op de IC, na dat hele heftige ongeluk waarbij hij door het oog van de naald was gekropen. Zijn pijn, die enorme zak met stukgeknipte en bebloede kleding die ik mee kreeg, mijn angst en de zorgen voor onze kindjes, voor hoe nu verder. In een waas functioneerde ik daarna in volle vaart, haalde hem naar huis zodra het kon, en zorgde tot ik scheel zag. En hij vocht, elke dag opnieuw, heel indrukwekkend was dat.
Tegenslag
Dat vechten zie ik bij allemaal, zoals bij die jonge vent met een spierziekte, zijn leven was eigenlijk nog maar amper begonnen toen hij al zoveel tegenslag te verwerken kreeg. En wat vervolgens een operatie moest worden om hem te helpen, leverde hem extra pech op in de vorm van een dwarslaesie. En vervolgens was daar dat enorme vertoon van positiviteit en vechtlust, om mee te kunnen met een kampeeruitje met zijn vrienden. Ik was vast niet zo dapper geweest als hij, zo krachtig, maar wat een aanpassingsvermogen. Ik neem mijn pet af, voor allemaal.
Natuurlijk kan je niet vergelijken, dat weet ik heus, anders zou je alle ellende van de hele wereld op je schouders moeten nemen. Maar toch, ik vond het zo bijzonder om te zien, zo bewonderenswaardig. Veel geneuzel valt eenvoudigweg in het niet, bij het zien van al die tegenslag, en soms is dat goed, die neus op die feiten.
Dus kijktip nodig? Een bak inspiratie of een brokje relativeren? Of gewoon hele mooie televisie? Kijk maar een aflevering, ik ben heel benieuwd wat je er van vind!