Strik erom

Een dag met een strik erom, zo voelde die vrije dag. Gevuld met niks bijzonders, en toch lag ik er vol tevredenheid aan terug te denken gisteravond.

Ik was die ochtend begonnen met een lange wandeling, geen zin om in huis te poetsen. Ik wilde de weidsheid opzoeken, want in die ochtenduren is het buiten schitterend. Terwijl de zon langzaam en waanzinnig mooi tevoorschijn kwam, stond ik ademloos aan de waterkant. Het groeiende ijs kraakte in de sloten, en een volmaakte formatie vogels vlogen voorbij. Ik zuchtte een paar keer diep, betoverend was het. Ik struinde een uurtje of drie in de rondte, zalig.

De rest van de dag vulde zich als vanzelf. Ik kreeg stomtoevallig een leuk gesprek met een Belgische dame aan de telefoon, die razend benieuwd was hoe dat nou zat met die elfstedentocht. Gieren vond ik het, ook in het buitenland zijn we ‘hot news’. Vervolgens belde er een lieve vriendin, of ik zin had in nog een rondje wandelen. Lekker spontaan, wordt ik ook blij van.

winterweer

Maar dat koude winterweer, had helaas ook een mindere kant, want mijn lieve groene karretje was rigoureus om zeep geholpen. Wat op zich niet echt fijn is natuurlijk, dat vooropgesteld. Maar die middag verzamelde zich, samen met de liefste, wat buurmannen om die open motorkap van mijn oude autootje. Iets met accu’s, onduidelijke plussen en minnen en starten op het chassis? Terwijl zij stonden te debatteren, had ik een serieus gesprek met mijn driejarige overbuurmeisje.

Over de sneeuw en dat sleeën wel echt heel geweldig is, dat we alle twee een roze winterjas hebben maar dat die van haar ook nog grijs en blauw heeft, en of buurvrouw Cynthia even wilde zien hoe goed ze van de eigenhandig gefabriceerde piste af kon glijden. Liefdevol kwebbelen, volkomen zalig is dat. Meiden onder elkaar kunnen echt prachtige gesprekken hebben 🙂

Dankzij een stel inderhaast gehaalde startkabels, werd mijn koekdoossie aangeslingerd, en de buurmannen moesten grijnzen om mijn blije hoofd en mijn enthousiaste ‘jippieeee’. Die lieve meneer van de garage zette er binnen no time een nieuwe accu in, en bij thuiskomst stond er een glas wijn en een zalige curry op me te wachten.

Intens tevreden keek ik terug op die welhaast perfecte dag, want de ellende van de wereld was ik die dag spontaan even vergeten. En dat was voor even, echt heel erg heerlijk.