Soms valt er zomaar onverwacht een hele berg positiviteit in je schoot, vanuit het niets. In deze tijd van afstand, voelde ik me razend verbonden met al die mensen. Dwars door die telefoon. De kracht van #socialmedia op een fijne manier.
Ik schreef spontaan iets over mijn vroege ochtendrondje, met de vers gemaakte foto van een mooie zonsopkomst. Het rondje was niet bijster rap, of bijster lang, het was gewoon een fijn rondje voor de start van mijn werkdag. Leuk om te delen met andere enthousiastelingen, en ik werd blij van alle reacties.
Tijdens mijn hele leven was ik met wisselend succes, sportief. Soms gooide mijn lichaam zonder scrupules roet in het eten, en kon ik weer heel lang bijzonder weinig. Toen ik een aantal jaar geleden als vrijwilliger medailles stond uit te reiken na de Alkmaar City Run, begon het acuut weer te kriebelen. Ik wilde zelf ook zo’n ding om mijn nek 🙂 Heel rustig pakte ik het weer op, en liet ook zo af en toe de moed weer een poosje zakken.
Vroeg rondje
Inmiddels heb ik standje steady weer te pakken, en zeker nu die overgang ongenadig toeslaat, heeft dat hardlopen van mij meer dan één functie. Fit blijven, een beetje in shape waar mogelijk, en vooral op het mentale vlak dat frisse hoofd behouden. Dat hardlopen geeft me onveranderlijk een zalig gevoel. Af en toe schiet ik met mijn mobiel in die vroege ochtend zelfs prachtige plaatjes. Heerlijk functioneel, dat lopen, ik streep fijn een hele waslijst aan ‘mooi meegenomen’ af.
Spetterende doelen of snelheden heb ik inmiddels wel losgelaten, een rondje draven in de ochtend is inmiddels goed genoeg voor mij. Zoals iemand terecht opmerkte: ik heb me aangesloten bij ’team genieten’. Die lat te hoog leggen zorgt alleen maar voor frustratie, en die kan ik missen als kiespijn. Maar omdat de energie van dat vroege rondje echt onbetaalbaar is, blijf ik nu gewoon wel gaan. Op het gemakje, zonder mezelf onder druk te zetten, rommel ik een rondje langs heiige velden, onder stralende sterren door of genietend van een adembenemende zonsopkomst.
Team genieten is eindelijk verstandig geworden 🙂