Jonge deerne

ouder worden

Dat steeds slechter kunnen zien, het neemt inmiddels illustere vormen aan, schele Hendrika noem ik mezelf regelmatig. Knijpend en starend sta ik soms naar die minuscule lettertjes te kijken. Alsof er, door er naar te blijven kijken, ineens iets veranderd. Ik haal de te lezen letters dichterbij, of houd ze iets verder weg, hoopvol wachtend tot ik er iets van kan ontcijferen. Zonder resultaat, vanzelfsprekend, maar ik blijf het wel proberen. Een tikkie eigenwijs, ik weet het 😉

Nog niet zo heel lang geleden was ik een jonge deerne, zo voelt het tenminste. Nu doen overgang, leesbrillen en krakende gewrichten hun intrede. Ik weiger er standvastig naar te luisteren, naar dat ouder worden. In mijn hart en hoofd ben ik namelijk nog steeds een jonge deerne, en dat hoop ik nog lang te blijven.

Op feestjes, als ze straks weer mogen tenminste, hoop ik echt weer vol verve uitgebreid op de dansvloer te staan. Dat ik daarbij niet iedereen meer scherp zie zal me echt een zorg zijn, het scheelt alvast een hoop rimpels en grijze haren spotten. Die van mezelf zie ik namelijk ook al minder scherp, en dat bevalt me helemaal prima. Wat je niet ziet, kan je tenslotte vol overgave negeren.

Ouder worden

Alleen voor mijn werk moest ik er serieus aan geloven, die beeldschermbril is inmiddels aangeschaft. ‘Een damesachtig modelletje’ zei de liefste, waar ik spontaan opstandig van werd natuurlijk. Damesachtig, WTF, ik ben geen oude vrouw 🙂

Het mag duidelijk zijn dat ik er soms niet echt aan wil dat ik drieënvijftig wordt, heel binnenkort. En waar de jaren tot aan die vijftig eeuwig leken te duren, beginnen de jaren na die vijftig wel twee keer zo snel te gaan. Zo voelt het oprecht. De jaren glippen me veel te snel tussen die spreekwoordelijke vingers door.

Tijd om in het kwadraat te genieten, tot nu toe lukt het glansrijk!

Published by Cynthia Poen

Ik ben een schrijver, en daar ben ik retetrots op. Het duurde even, voor ik die woorden in mijn mond durfde te nemen in associatie met mezelf maar inmiddels doe ik het gewoon.

6 thoughts on “Jonge deerne

  1. Ach Meis,
    Als je maar lol blijft houden en wij doen met je mee!
    Samen ouder worden is toch prachtig!!
    Zoveel gave dingen al meegemaakt en wat gaan we nog samen beleven……………
    Ik heb er zin in ?

  2. Heel herkenbaar, ik weiger mij ook hier aan toe te geven.
    Zolang je geest maar jong is.
    Voor mijn gevoel stond ik vorige week nog bij de basisschool mijn kind op te wachten, maar vorige week kreeg ik te horen dat ik voor de 2e keer Opa wordt. En ook nog door mijn jongste dochter.
    Mijn kinderen willen nog wel eens benadrukken dat ik oud ben, ik antwoord tegenwoordig dat ik niet oud ben maar krakend vers. 😉

    1. gefeliciteerd Peter, wat ontzettend leuk, nog een keer opa, wat een cadeautje. Krakend vers is wel een geniale term trouwens, die ga ik onthouden haha 🙂 Groetjes!

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *