Dol op souvenirs

Ik kijk naar buiten, naar dat ontzettende druilige weer. Het regent, alweer. Mijn opgewekte ‘goed voor de tuin’ wordt nu wel een tikkie kansloos, want die tuin heeft zat water gehad zo langzamerhand. Het wakkert mijn verlangen aan, naar warmte en hele dagen buiten zijn. Ik heb behoefte aan blij, en aan zorgeloos. Heerlijk op zwerftocht gaan en elke dag nieuwe natuur ontdekken. Genieten van elkaar, en om verder bijzonder weinig te moeten, gewoon maar onderweg zijn en nieuwe herinneringen en souvenirs verzamelen. ( grappig want de vertaling van souvenirs= herinneringen) Want elke vakantie geef ik minimaal één keer toe aan die wat vreemde afwijking van mij.

Want ik vind het dus leuk om iets te kopen, als een aandenken aan die fijne vakantie, en dat kan van alles zijn. De enige voorwaarde die ik heb is dat het een gebruiksvoorwerp moet zijn. Zo heb ik bijvoorbeeld een fijne theedoek uit Italië, gekocht tijdens die zalige vakantie boven op een berg. Prachtige plek, mooie herinneringen. Die dus steeds fijn naar boven komen als ik de theekopjes af sta te drogen. En ik heb een frans tafelkleed, voor op de tuintafel. Tijdens elke zwoele zomeravond, als we fijn buiten zitten te eten, denk ik ook even aan het moment dat ik dat ding kocht. Tijdens een van onze eerste zwerftochten, door dat mooie Frankrijk.

Verzamelen

Het is als foto’s maken, maar dan anders, want al die voorwerpen staan voor een plaatje in mijn hoofd. Die buitenkaarsjes die ik kocht op dat marktje, dat handige kaasmesje, die wijnpitcher. Zomers staat er een prachtige fruitschaal op tafel, uit Spanje. Ik ben een sentimentele tuttebel, dat weet ik hoor, maar ik kan het niet helpen.

Aan de stang van ons klapdak in onze buscamper hangen twee koeienbelletjes, tijdens twee aparte vakanties gekocht. Niet echt een gebruiksvoorwerp, ik weet het, maar aan koeienbellen heb ik dan weer prachtige jeugdherinneringen, die kon ik dus echt niet laten hangen. En het klinkt zo gezellig onderweg. En mocht ik heel erg behoefte hebben aan thee, of een borrel, kan ik die belletjes als nog gebruiken;-) Of iemand er gehoor aan geeft is dan weer een tweede, maar het is dan toch een soort gebruiksvoorwerp.

Onze vrije dagen staan al geboekt, en we hebben goede hoop. Op mooi weer en wie weet ook de grens over, fijn de rust en de ruimte opzoeken. Kan ik weer iets aan mijn verzameling toevoegen. Hoe is dat bij jullie? Ook een souvenir-verzamelaar of absoluut niet. Ik ben heel benieuwd!