Heb je wel eens het gevoel dat je iets doet wat vreemd en raar is en nogal afwijkt van ‘geaccepteerd gedrag’? Ik hoop het wel, echt, want een beetje gek geeft het leven kleur. Maar ja, dat vind ik. Kleuren buiten de lijntjes, ik ben er dol op. Maar dat gevoel, dat ik een beetje vreemd ben, dat heb ik zeer regelmatig. Toch geef ik mezelf altijd toestemming, om toe te geven aan dat ‘raar’. Nadat ik eerst om me heen heb gekeken of er niet toevallig iemand in de buurt is die me ziet. Ik ben oprecht een watje, ook op mijn 52ste nog. Maar soms borrelt het van binnen, en dan moet ik gewoon, dan moet ik gewoon dansen. Ik kan er oprecht niks aan doen, want die drang is dan zomaar ineens overweldigend.
Zoals vanmorgen. Ik was vanzelfsprekend weer vroeg buiten. De mensen die mij kennen weten dat zo langzamerhand van mij, dat altijd vroeg buiten zijn van Cynt. De zon scheen, de wereld sliep nog, een groot deel ervan tenminste en ik wilde lekker een stuk lopen. Daar laad mijn batterijtje van op. Natuurlijk met muziek op mijn hoofd. Want het is meer dan houden van, veel meer. Het is mijn zuurstof denk ik weleens, muziek, en ik kan het razend missen. Soms heb ik zomaar spontaan behoefte aan een bepaald nummer. En dan moet ik nu, meteen, dat ene nummer horen. En keihard graag 🙂 Voor elke stemming heb ik wel een lijstje, of ik maak er gewoon eentje. En anders zet ik gewoon een fijne elpee op. Thuis dan he?! Ik bind mijn pick-up niet op mijn rug hoor, dat zou oprecht een tikkie te vreemd zijn.
Muziek is zuurstof
Maar goed, ik dwaal weer eens af, beetje raar dus. Ik was dus lekker aan de wandel, schoot hier en daar eens een plaatje met mijn mobiel, genoot van allerlei nummers die ik al een poos niet had gehoord en toen gebeurde het. Ik liep op een compleet verlaten fietspad dat aan het zicht onttrokken was door een lange bomenrij. De zon scheen op mijn rug en ineens hoorde ik dat ene zalige nummer.
Het begon spontaan te borrelen van binnen, echt enorm, iets met mijn genenpoel gok ik. En ik kon niet anders dan dansen, midden op dat fietspad. Serieus waar. Echt hartstikke gek natuurlijk, dat snapte ik zelf ook wel. Er was geen mens in zicht hoor, dat vooropgesteld. Maar lekker dat het was, dat dansen buiten op straat 🙂 Die lading zaligheid heb ik maar weer mooi te pakken, stiekem moest ik er van grinniken.
Heb jij ook een gekkigheidje?