Vroeger dacht ik altijd dat wij niet goed samen konden werken, de liefste en ik. Het tegenovergestelde is waar, we zijn geweldig samen. Als wij samen aan een project werken glanzen we als een nieuw geslagen muntje. Plannen maken en weer skippen, dromen en deleten, samen komen we al pratend tot waar we eigenlijk echt behoefte aan hebben. Wat wel en wat vooral niet. Samen aan een nieuw project, dan zijn we op ons best.
Tijdens ons laatste plan ten aanzien van die reis naar Zweden begon ik voorzichtig na te denken over een permanenter verblijf aldaar. We zijn oprecht dol op ons busje, maar hoe lang kunnen we er eigenlijk nog mee in de rondte reizen. En wat dan? Een stacaravan of vliegreis is niet echt voor ons, daar krijg ik acuut jeuk van. Een huisje in Zweden is een tijdje een optie geweest, tot het aantal reisuren praktisch roet in onze romantische dromen gooide. Te ver om snel heen te kunnen, naar de plaatsen die ons aanspraken, en wat wisten we nou eigenlijk van Zweden? Dat het mooi is, vanzelfsprekend, dat die natuur schitterend is en de huizen goedkoop. Hej hej was inmiddels al ingeburgerd in onze dagelijkse begroeting 😉 maar verder dan dat… Tot onze schaamte moesten we bekennen dat we veel te weinig wisten van al die pracht, we waren er zelfs nog nooit geweest.
Avontuur
Langzaam sloop de twijfel ons beider brein binnen, want als we iets in het buitenland wilden kopen, waar was het dan het meest wijs. Het antwoord lag eigenlijk voor de hand, want Frankrijk, natuurlijk. Frankrijk, de plek waar we ons zo heel erg thuis voelen en waar we al zo ontzettend vaak op avontuur zijn geweest. En waar we als een blok voor zijn gevallen. De franse huizen, de franse je ne sais quoi, zalige stokjes bij het ontbijt en de wijn, oelala, waarom hadden we zweden ooit overwogen zeiden we hoofdschuddend vanachter ons glas rode wijn.
Wat volgde was heel veel speuren, en praten, heel veel praten. Na lang wikken en wegen hebben we ook een dikke streep gezet door die franse droom. Vol overtuiging en ook met een klein beetje tegenzin. Want hoe dol ik ook ben op al die romantische vooruitzichten, een huis in Frankrijk zou ook als een soort molensteen voelen. Een klusmolensteen die we na onze laatste verbouwing van tien jaar nou net los hadden gelaten. We willen doen waar we tijdens al die jaren klussen niet aan toe zijn gekomen, zwemmen in vrije tijd. Ons volkswagenbusje blijft voorlopig onze enige maison romantique 🙂 Maar ons volgende avontuur wordt al volop gepland! Keep you posted of eigenlijk je vos tienerai au courant!