Die eerste keer

Die allereerste keer, nu alweer ruim vijf jaar geleden, ik weet het nog als de dag van gister. We hadden dat busje van ons in oktober gekocht maar we waren er nog nooit mee weggeweest. En ik vond het retespannend.

We hadden al een dag proef gedraaid in Spaarnwoude en dat was op zijn zachtst gezegd geen succes. Onhandig had ik maar wat heen en weer gelopen bij het bevestigen van die rail aan ons busje, tentstokken lagen overal en dat dak wilde maar niet knapjes inklappen. En dan heb ik het nog niet over die fietsen die achterop moesten en wat moest er nou eigenlijk allemaal mee.

Die eerst trip naar Limburg zat ik dan ook met geknepen billen, oprecht, want het laatste wat je wil is gedoe als je op vakantie gaat. Dan wil je genieten en relaxen en nog zoveel meer. We waren aan het eind van de werkdag meteen in de auto gestapt, een fles wijn en wat te eten meegenomen en gaan. Maar het was druk op de weg, we moesten zoeken naar de camping en het was nog pas maart. Tegen die tijd dat we stonden was het al donker, we waren de campinglamp vergeten en we hadden nu echt honger.

Busje

Kortom, de stemming was verre van optimaal. Dat losse eenpittertje gaf naast warmte amper licht en na wat gemorrel en weerstand besloten we dat wat neergezet moest worden maar moest wachten. We besloten in plaats daarvan om die fles wijn open te trekken, ik vond nog een zak pinda’s en verder geloofden we het wel. Een uur later lagen we knus en warm voor de allereerste keer in ons camperbedje.

De volgende ochtend scheen de zon, dat er op onze campingtafel een laagje ijs lag mocht de pret niet drukken. We maakten koffie en wentelteefjes en een uitsmijter met spek. We zaten in de ochtendzon te ontbijten en onze winterjas kon gewoon uitblijven. Dit was wat we zo graag wilden, de eenvoud, fijn buiten en genieten met een grote G.

Na die eerste keer is het alleen maar beter geworden, echt. Dat busje van ons, dat is de beste aankoop ever.