Ons gereis is weinig spectaculair. Dat hoeft ook niet, leuk is meer het juiste woord. Ik wordt nou eenmaal heel erg blij van nieuwe ontdekkingen, ook als ze minder prachtig zijn dan ik op voorhand had gedacht. Dan kan ik weer een uurtje zeiken en oprecht dolblij zijn als ik weer weg mag, win-win wat mij betreft 😉
Gister reden we grotendeels niet op de snelweg, zingend als een stel valse kraaien vermaakten we ons onderweg opperbest. We zagen bizons, koeien en schapen, reeën en jawel, een eland. Vanuit de verte weliswaar dus wellicht was het een boomstronk en verbeeldde ik me de rest. Maar hij bewoog, had de juiste kleur dus gewoon een eland besloot ik enthousiast.
Het rook onderweg naar hars en dennenappels, en de enorme velden koolzaad stonden volle bak in bloei en roken zalig. En alle paarse seringen, wauw, ladingen en ladingen en echt overal. Waarschijnlijk omdat we ook wel wat regen te verduren kregen stond alles er zo prachtig stralend bij. Dat wisten we toen we voor Zweden kozen, dat het weer iets minder zou zijn, dus we laten ons vooralsnog niet kisten. We zijn ook nog maar net onderweg. En omrijden naar Zuid-Frankrijk gaat deze keer niet lukken. Dat deden we vanuit Schotland wel toen het na tien dagen regen en bizarre kou maar niet op wilde knappen 🙂 Ook een topvakantie was dat trouwens.
Wildernis
De camping waar we aan het eind van de middag aankwamen zorgde voor kippenvel, ik kreeg er spontaan vlekken van in mijn nek. Vluchten dacht ik alleen maar, zo snel mogelijk ver weg van hier. Maar we liepen nederlanders tegen het lijf die ons richting dat ene stille hoekje aan het water stuurden. Daar stonden gelukkig geen rijtjes caravans keurig in het gelid maar wat los spul, meer ons soort zeg maar.
Het zonnetje brak door en de wandeling naar het dorpje liep door een adembenemend park. Bruggetjes en doorkijkjes en hele oude bomen, schitterend, ik kwam ogen te kort. Daar had ik wel een nachtje slapen op deze bizarre camping voor over.
Na een ruige acht uur slaap, een zalige pot koffie, pannenkoeken met spek en Tiroler jam ( die kregen we cadeau tijdens onze laatste vakantie) mogen we weer. Op zoek naar wildernis!