Wat was het zalig donker vannacht. Ik voel me een ondankbare hond na die prachtige reis maar toch. Ik omarmde het donker, krulde me op in mijn camperbedje en sliep als een roos. Gister verlieten we Zweden, met regen, hoe kan het ook anders. We hebben niet heel erg veel mooie dagen gehad en dat vond ik echt jammer. En ook in Denemarken regende het. Dus reden we maar door, geen zin in weer een middag in mijn regenjas rondscharrelen.
De zoveelste
Tijdens die rit probeerde ik tussen de buien door foto’s te maken. Het is een ding geworden, om een knap plaatje te schieten terwijl we aan het rijden zijn. En soms lukken ze wonderwel. Volgens mij bestaat het nog niet, als officiële hobby, dus lanceer ik hem hierbij 🙂
De øresondbrug had ik te pakken met een mooie wolkenlucht erboven, de sierlijke windmolens in de verte kreeg ik erop en zelfs een meeuw kwam ‘vol in vlucht’ langs. Niet allemaal even mooi maar wel een moment waar ik op terug kijk over een poosje. Als die hele reis weer een beetje is weggezakt kijk ik naar die foto en in gedachten rijd ik daar dan weer. Daarom maak ik naderhand altijd een fotoboek van onze reizen, lekker bladerwerk tijdens de winter.
Foto’s
Inmiddels staan we in Duitsland, de drukte op de weg is er weer en zo ook die bewoonde wereld. Zo voelt het een beetje na die zalige zwerftocht door stilte en uitgestrektheid. En dat is ook weer prima, ik heb weer zin in reuring. En zon, ik heb heel veel zin in zon en een fijne plons in een lekkere poel van iets, zonder dat er van alles dreigt te bevriezen 😉
We hebben vanmiddag met een heerlijk witbiertje geproost op die prachtige weken. En ook al plakken we er nog een paar dagen aan vast, vanaf nu voelt het toch een beetje anders. We zijn aan het afronden en thuis lonkt, want dat thuis van ons is ook altijd zalig. En zo hoort het ook. Morgen gaan we nog een stukje verderop maar kijk er niet vreemd van op als we ineens richting huis rijden.