We zijn toch niet direct doorgereden naar huis, de liefste en ik, we zijn op een prachtige plek beland vlak aan de grens. Als een oase voelt het hier, een oase aan rust. Dus plakten we er nog een nachtje aan vast en verkenden we vandaag de omgeving die hier werkelijk beeldschoon is.
De mussen vallen inmiddels dood van het dak, over extremen gesproken. Zo rijden we dagenlang in de rondte bij een graadje of negen en zo is het bloedheet. Ik mopper niet hoor maar de overgang is best pittig. Dat koutje dat we opliepen in Zweden voelen we nog steeds. Het opknappen wil niet echt vlotten nog, we zijn als gammel en gammeler. Geen achttien meer zeg maar 🙂
Bad Bentheim was een plaatje, oude bomen, een oogstrelende burcht en het was heerlijk om de toerist uit te hangen. Rugzak om en mooi kijken, want dat kan ik prima. Alleen het fototoestel om mijn nek ontbrak, maar verder.
Mooie omgeving
De rest van de middag lagen we echter gevloerd in de schaduw bij te komen. Een teken dat het mooi geweest is. De periode die aan onze vakantie voorafging was best druk. Met werk, met dat boek van mij dat uitkwam en alle andere rompslomp die die dagen zo lekker vullen. Om vervolgens ruig te gaan roadtrippen, we zijn inmiddels 6200 km verder. Waanzinnig veel moois gezien en beleefd maar een paar dagen nog thuis studderen voor de plicht roept leek ons ook fijn.
Dus zet ik een punt achter ons kampeeravontuur, voor nu. Deze camping komt op het lijstje ‘absolute terugkomer’ want we komen hier graag nog een keertje inclusief onze fietsen terug. Hij heeft alles wat ik graag wil op een camping. Rust, een mooie omgeving en een zalige broodjesservice 🙂 Alles is hier gewoon piekfijn in orde, dat vind je echt niet overal.
Tabee en toedeloe, vanaf morgen verveel ik jullie weer met andere verhalen!