Zijn ogen lachen, tussen een lading rimpels door knipoogt hij naar me. Ik grijns terug en help hem overeind. Vanavond lukt dat maar moeizaam, hij is moe en het lopen gaat trager dan anders. Als hij eenmaal op het stoeltje van de traplift zit krijgt hij weer praatjes, dat is altijd een fijn moment. Ik help deze meneer al jaren als laatste naar bed, als laatste van een lange avondroute, en we zijn op elkaar gesteld geraakt.
Terwijl ik al kletsend achter de zoemende traplift de krappe trap oploop gaat er boven een deur open. Een slaperig kind met verwarde haren kijkt om de hoek van de deur. Vanavond mocht ze een nachtje bij opa en oma logeren en zij wil de ‘blonde zuster’ ook even gedag zeggen. Ik glimlach en zwaai, vraag hoe het op school gaat en op paardrijles. Van onderaan de trap roept oma dat ze weer naar bed moet. Nog een laatste knipoog en met een zwaai verdwijnt ze weer achter de deur. Ik vind het zoet, dat ze ook even kwam kletsen, dierbaar.
Avonddienst
Als je maar vaak en lang genoeg langs komt wordt je onderdeel van, of je wil of niet. Je gaat horen bij dat dagelijks leven van die zorgvrager. Tijdens mijn avonddienst op oudejaarsavond staat er altijd een bordje ananasflappen klaar, weigeren is geen optie 😉 Ik zie kleinkinderen door de jaren heen opgroeien, leef mee met ziek en zeer, en ik neem vaak afscheid. Heel vaak.
Voor ik wegga zorg ik dat de dekens niet te strak om hem heen zitten, dat zijn armen boven de dekens liggen, dat wat hij nodig heeft binnen handbereik is. Hij voelt zich opgesloten als zijn armen te stijf onder die zware dekens liggen, geen kracht meer om ze er zelf onder vandaan te halen. Dat is ook een gevolg van lang voor iemand zorgen, hij hoeft me niets meer uit te leggen.
Tijdens mijn zomervakantie beland hij in het ziekenhuis, thuis komt hij niet meer. Zij kleinkinderen groeien verder op zonder opa. Ik mis zijn gekkigheid aan het eind van mijn avonddienst, mis zijn positieve natuur ondanks die fysieke achteruitgang die hem zo beperkt, de mop die hij standaard vertelde als ik hem naar bed hielp.
Zoveel bijzondere mensen in mijn leven, ik vergeet er niet eentje.