Gestart!

Ik vond het stiekem best spannend, als ik eerlijk ben, om te starten. Want het lopen doe ik in mijn uppie. Niet dat het lopen zelf nou zo spannend is maar in een voor mij onbekende omgeving een flink eind lopen, ging ik dat leuk vinden? Thuis loop ik ook altijd alleen, muziekje mee en fijn wat dwalen, maar dat is toch anders. De liefste kan helaas geen einden lopen, die gaat dus nooit met me mee. Niet erg, ik loop graag alleen.

Al na de eerste meters, waarbij ik de eerste afslag al miste, was ik verkocht. Mijn petje af voor de mensen die de route ooit uitgezet hebben en voor de mensen die hem nu onderhouden. Hij is geweldig, nu al. Ik mocht door allerlei velden lopen, over het terrein van anderen welteverstaan, via boerenerven en langs ‘kruip door sluip door’ dat allemaal Pieterpad heet. Ik ben een Stam he?! Absoluut dol op ‘kruip door sluip door’.

Meters

Die eerste etappe was al allemachtig prachtig en ik was razend trots op mezelf. Fout lopen lukt bijna niet zei het routeboekje en het is helemaal waar, het wijst zich vanzelf. Er liepen een stuk of acht andere wandelaars vandaag, in beide richtingen kwam ik ze tegen. Er was onderweg zelfs een zitje waar je kon uitrusten en een boekje om iets in te schrijven. Het pieterpad leeft, en hoe!

Ik verheug me vooral op al dat moois dat er nog in het verschiet licht, vandaag was al zo prachtig. Gewoon mijn ene been voor het andere en uitgebreid om je heen kijken. Wuivende graanvelden, talloze bruggetjes en oude begraafplaatsen. Kronkelweggetjes en groen in duizend schakeringen. Het is geweldig om mijn eigen land op deze manier te ontdekken. Met mijn eigen lijf, niks meer, niks minder.

Etappe nummer twee is wel wat langer dus ik ga op voorhand wat oefen meters maken. Maar ik kan niet wachten om weer op pad te gaan!