Keuzes

‘Ik zie een burn-out, zegt ze tegen me, met dat hart van jou is niks mis’. Ik staar, ik voel het, en haar woorden gonzen door mijn hoofd. Als verdoofd loop ik weer naar huis. Al die fysieke klachten die ik had, die zaten dus gewoon tussen mijn oren. Eenmaal thuis huil ik, vol overgave geef ik mijn emotie een podium. Tegelijkertijd voel ik opluchting. Omdat ik nu een kapstok heb voor alles wat diep van binnen al een hele poos niet goed voelt.

Inmiddels is het alweer jaren geleden dat de huisarts tegen me zei dat ik een #burn-out had. Zelf noem ik het #overspannen, burn-out is een stempel waar ik mezelf niet in kan vinden. Het is volledig mijn eigen schuld dat ik overspannen werd. Ik gaf jarenlang te weinig ruimte aan mijn eigen gevoel.

Dat wreekte zich genadeloos.

De eerste weken ziek thuis waren bijzonder want ik was nooit zo veel thuis.

Zomaar met niks om handen.

Ik zat in die fijne stoel maar wat naar buiten te staren. De hele dag. Keek naar koolmeesjes en alles wat er nog meer door de tuin fladderde. Maakte een wandelingetje door het bos om daarna maar weer in die stoel te gaan zitten. Na die eerste weken van helemaal niks besloot ik ontslag te nemen.

Anders

Die #keuze was achteraf bezien wellicht te rigoureus, maar ik wilde niet afhankelijk zijn van bedrijfsartsen, opbouwschema’s en wat nog. Wat dat betreft heb ik altijd mijn eigen pad bewandeld. Ik ben een jaar iets totaal anders gaan doen. Verre van ideaal, maar het gaf me de ruimte om te voelen en na te denken.

Over wat er anders moest.

En dat bleek best een waslijst te zijn.

In die periode heb ik keuzes gemaakt waar ik vandaag de dag nog steeds dankbaar voor ben. Ik leerde dat ik veel meer mezelf moest zijn en leerde ook hoe ik mezelf moest zijn. Hoe ik moet luisteren naar mijn eigen stem. Ik ontwarde die warboel aan gevoel en zette het op papier. En al die gevoelens deelde ik ook weer met anderen.

Roekeloos en volledig transparant. Wat een overwinning was dat.

Nog elke dag ben ik trots, op mij. Op alles wat ik deed en nu nog doe. En ik ben dankbaar voor alle kansen die op mijn pad verschijnen doordat ik dat durfde.

Mooi he?!