Zo af en toe probeer ik nog weleens iets te leren wat buiten mijn capaciteiten ligt. Onhandig begeef ik me op een pad die niet als de mijne voelt. Soms werkt het, vaker werkt het niet.
Zoals die bundel creĆ«ren. Zonder de hulp van stichting ‘Uit je ervaring‘ was het me niet gelukt. Dank je wel Bob en consorten, ik ben nog elke dag blij met jullie! Toch vind ik het lastig om afhankelijk te zijn van anderen. Ik heb nou eenmaal graag zelf de regie, maar sommige dingen kan ik niet.
Te weinig kennis van die andere wereld.
Daarbij maak ik nog regelmatig fouten in mijn schrijfwerk. Ik zie het gewoon niet, het is mijn absolute blinde vlek. Niet dat ik me erdoor laat weerhouden, maar het is best suf.
Mijn stukjes zijn eigenlijk net als ik ben: best leuk maar verre van perfect š
En hoe graag ik het ook leuk zou willen vinden, mezelf verkopen of anderen vertellen dat ze mijn boek zouden moeten lezen vind ik afschuwelijk. Ik roep het wel, zo af en toe, terwijl het schaamrood me op de kaken staat.
Maar leuk is anders.
Thriller
Diep van binnen roept dan namelijk een stemmetje tegen me dat ik niet zo blaaskakerig moet doen. ‘Doe maar normaal meid, wie heeft er nou interesse in wat jij te vertellen hebt’. Maar omdat ik zoveel bewondering heb voor heel veel van die boekenschrijvers leek dat voor mij als de ultieme kers op de taart.
‘Als ik toch eens zou kunnen schrijven, om anderen te laten genieten van mijn stukjes of van een verhaal :-)’
Dus houd ik vol. Omdat ik het zo machtig mooi vind. Al mijn negatieve onderbuikgeroep verstomd namelijk direct als ik een mooie recensie krijg. Dan zit ik een poosje op wolken. Geloof ik in mezelf. Daarna wordt het weer stil maar dat geluksgevoel heb ik dan mooi meegepakt.
Mijn tegenslagen beslecht ik dus, voor dat ene doel. En ook die stemmetjes blijf ik tegengas geven. Want als ik mijn nieuwste boek zelf lees voel ik het enthousiasme opborrelen. Diep van binnen. Het zit solide in elkaar. En nee, het is geen Stephen king. Maar het is wel een echte Cynt. Elk woord, elk scenario en elke plottwist heb ik zelf bedacht.
Ik heb een thriller geschreven.
En tegelijkertijd mezelf overwonnen, zo voelt het. En daar ben ik razend trots op.