Ik heb een vreemd jaar achter de rug en dat voel ik extra tijdens dat terugkijken. Ik speelde verstoppertje, zonder me daarvan bewust te zijn. Van buiten leek ik op wie ik altijd was, van binnen stond ik op standje schreeuwen.Vol wanhoop zocht ik naar een uitweg. Ik schreef er al vaker over. Ik voeldeContinue reading “Terugkijken op 2024”
Yearly Archives: 2024
Lang leve de hormonen
Sinds ik met hormoontherapie ben begonnen realiseer ik me pas hoe slecht ik me het afgelopen jaar voelde, toen ik die minuscule pilletjes nog niet nam. Hoe ik inwendig steeds in paniek was. Continue aanstond. Angstig was, voor alles. Ik was mezelf niet en was dat ook steeds minder. Ik zag geen uitweg en hadContinue reading “Lang leve de hormonen”
Voedsel voor de ziel
In de aanloop naar dat ene moment, waarop ik eindelijk die teugels losliet, was ik me er al van bewust dat ik iets moest. Iets voor mezelf. Iets dat mijn inwendige ik weer zou laten stralen. Ik wist niet wat, en de wanhoop die in hoofd en hart ronddwaalde zorgde niet echt voor scherpte, maarContinue reading “Voedsel voor de ziel”
Realistisch
Ik was pas drieëntwintig toen ik chronisch ziek bleek te zijn. Als jonge moeder vond ik het enorm, ziek zijn, en dan vooral de onzekerheid ervan. Wanneer speelt het weer op? Hoe zorg ik voor mijn kleintje als ik amper op mijn benen kan staan? Ik kreeg vanuit het ziekenhuis nagenoeg geen informatie mee enContinue reading “Realistisch”
Kees
Kees stond voor het raam naar buiten te kijken. De wolken oogden dreigend. Zwart. ‘Er zit onweer in de lucht Anja, zouden de buren wel op tijd binnen zijn denk je? Voor het noodweer losbarst? Die zijn zeker nog in hun moestuin’? ‘Wat kan mij dat nou schelen’. Anja haar breipennen tikten tegen elkaar, het venijnContinue reading “Kees”
Restje geluk
Yvette kijkt naar buiten, de storm is op zijn hoogtepunt en het onweer laat haar inwendig sidderen. Een volgende schicht treft genadeloos zijn zelfgekozen doel. De mok in haar handen valt, en spat op de stenen keukenvloer uiteen in wel duizend stukjes. Zijn mok. Zijn allerlaatste koestering voor haar nu koude, lege handen.
Moeder
Moeder. Hij bleef het bizar vinden om zo genoemd te worden. Het voelde als een titel die niet bij hem hoorde, om meerdere redenen. Allereerst was hij een man, dus praktisch gezien kon hij geen moeder zijn, alle gender-discussies voor het gemak voor nu opzij schuivend. Daarbij had hij bij de titel van moeder zelfContinue reading “Moeder”
Pellen
Langzamerhand pel ik af wat ik dacht verwerkt te hebben. Nu blijkt dat ik het gewoonweg had weggestopt. Want een plekje geven, en je gevoelens onder ogen zien, hoe doe je dat eigenlijk. Woorden geven aan gevoel kan ik heel goed, maar nu blijkt ook dat ik een hele groep aan gevoelens kan maskeren. Wegstoppen.Continue reading “Pellen”
Mijn eigen ‘wicky-de viking’-momentje
5,5 jaar geleden besloot ik ontslag te nemen, ik was er van overtuigd dat ik overspannen was. Leeg. Moegestreden. Werken in de directe zorg was niet meer voor mij. Dacht ik. In plaats van thuis te gaan zitten, verplichte bezoeken aan de bedrijfsarts en zonder twijfel een traject van reintegratie te moeten opvolgen ging ikContinue reading “Mijn eigen ‘wicky-de viking’-momentje”
Ruis
Er zijn zat momenten geweest dat ik de afgelopen maanden dacht dat ik last had van aanstelleritis. Dat is het probleem met dat gebrek aan gezond egoïsme of aan zelfzorg, op die plek ontstaan de wildste ideeën. Ruis ging de overhand krijgen. En als je eenmaal denkt dat je aanstelleritis hebt, neemt het in jeContinue reading “Ruis”