Laatste hand

Ik kreeg twee wonderschone dochters maar deze bevalling was vele malen zwaarder dan de geboortes van die twee. Maandenlang schrapte, schaafde en schreef ik, er ging helemaal niets vanzelf bij het maken van dit kindje. In tegenstelling tot die andere twee baby’s, daar heb ik maar weinig werk aan gehad tot het moment van hun geboorte 🙂

Ik verloor de afgelopen jaren de moed en het vertrouwen in mijn verhaal, meerdere malen zelfs, en nog steeds vind ik het bijzonder dat het me is gelukt. Dat er een verhaal ligt. En het staat, mijn boek, als een huis. Ze is volwassen geworden en ik ben er trots op. Heel erg trots. Het is weinig minder dan een wonder dat het voltooid is 🙂

Geboorte

Schrijven is iets wat je moet leren. Het is een kwestie van jezelf technieken aanleren, het teveel aan woorden schrappen, kleur aanbrengen en door het verhaal mengen. Ik dacht dat mijn manuscript al klaar was tot ik les ging nemen, toen realiseerde ik me pas hoeveel eraan schortte. Maar het is een fantastische achtbaan geweest om het te vervolmaken. Ik veranderde de titel, het begin en het einde. Schrapte mijn beginzin, nog eens, en nog eens.

Benieuwd of dat zo blijft, of ik steeds wil blijven schrappen.

Een verhaal is voor altijd in beweging. Ik ben vast nooit echt tevreden.

Vanmorgen legde ik de laatste hand aan mijn manuscript. En ineens woedt er een storm vanbinnen. Een storm van blijdschap en enthousiasme. Tevredenheid. Zelf ben ik blij met het resultaat. Nu is het afwachten en duimen wat de uitgever er van gaat vinden. Of het goed genoeg is.

Fingers crossed!