Af en toe stuur ik een column in naar de metro, en tot nu toe zijn ze stuk voor stuk geplaatst. Het is voor mij een hele belevenis om mezelf in de krant te zien, ook al is het alleen maar in de digitale versie.
Voor even krijgen mijn columns een podium en dat vind ik oprecht geweldig.
Vandaag kreeg ik een tip van een journalist, om een mediapagina te maken. Pff, dacht ik nog bij mezelf, een media pagina, dat is wel een tikkie hoog van de toren. En dat vind ik nog steeds hoor 🙂 Maar het is ook superleuk om ze allemaal nog even terug te zoeken.
Het waren er iets meer dan ik dacht, en een aantal was ik inmiddels vergeten. Ik zou hier en daar wel wat weg willen gummen, zelf vind ik dat ik inmiddels betere stukken heb geschreven. Het zij zo. Dat is altijd het probleem als ik er zelf geen controle meer over heb, na een poosje moeten al die dingen gewoon herzien worden 🙂 Herschreven.
Afgelopen week stuurde ik er weer eentje in. Mijn column over onverdraagzaamheid, en die ligt me na aan het hart. Het is fijn dat hij publiekelijk in de media is verschenen. Als leest maar één iemand mijn woorden en zet ik die persoon aan tot nadenken, om de volgende keer anders te handelen, dat zou mijn hart verwarmen. Echt. Want ik zie het steeds vaker om me heen gebeuren en het is hartverscheurend.
Intolerant gedrag tegen welhaast iedereen. Het is verdrietig dat zogenaamde vooruitgang overduidelijk achteruitgang is. We gaan er met zijn allen aan ten onder.