Dat wasgoed!

Dat wasgoed, na zo’n zalige vakantie, het valt me altijd een tikkie tegen. Vroeger, toen we als gezin kampeerden, vond ik die was altijd best een dingetje. Onze meiden waren nog jong en voor die twee wilde ik persé voldoende kleding mee. Nu denk ik weleens, waar maakte ik me in vredesnaam druk om. Maar goed, genoeg schone kleding mee vond ik belangrijk. Hoewel dat tot op heden toch wel een leermomentje blijft voor me 🙂 Na een heel leven kamperen, heb ik dat gedeelte nog steeds niet onder de knie.

Eenmaal thuis van die fijne gezinsvakantie, lag ik dus meteen weer werk op me te wachten. Beddengoed, een berg kleren, en vaak lag er ook nog wel een plukje dat thuis was achtergebleven. Die stapels vuile was staarden me altijd nog een tijdje boosaardig aan, zeker als je geen droger hebt en het altijd pijpenstelen regent als je thuis komt. En dan had ik op vakantie vaak ook nog een wasmachine opgezocht. Onze twee meiden trokken nou eenmaal graag iets anders aan, een keer of twee, drie per dag 🙂

Elke vakantie nam ik een pak biotex mee, voor de handwas. Want je weet maar nooit wanneer je erom verlegen zit tenslotte. Vroeger gebruikte ik het dus zelden, maar ik ga nog steeds de deur niet uit zonder. Dat pak biotex reist al heel wat jaren met ons mee. Datzelfde pak welteverstaan. Als een soort doorn in mijn oog was het altijd aanwezig. Stond het daar nodeloos in een kratje niks te doen.

Maar omdat ik tegenwoordig, tot mijn grote vreugde, maar zelden hoef te wassen op vakantie, wordt dat pak nu zowaar gebruikt. Zo af en toe wordt er eens een onderbroek of een shirtje gewassen. En bij uitzondering een handdoek, maar alleen als het echt moet. Inmiddels is het wasmiddel wat brokkelig geworden, en het pak wat verweerd, maar leegraken doet het tot op heden nog steeds niet.

Tijdens een warme dag vullen we eens op het gemak een teiltje met heet water, doen er een scheutje biotex in, en laten dat lekker inweken. Om vervolgens, ouderwets op het handje, dat kleine wasje te wassen en uit te spoelen. Et voilà, de geur van schone was aan je waslijn. Meestal draag ik, als ik mazzel heb, niet meer dan mijn bikini overdag en die sop ik ’s avonds onder de douche gewoon mee.

Tegenwoordig nemen mensen weleens een miniwasmachine mee op vakantie, ik kwam er een paar weken geleden eentje tegen. Hij paste net aan op een laag krukje. En gevuld met heet water en natuurlijk een scheutje wasmiddel, draaide hij urenlang geduldig rondjes. Tot die twee theedoeken en dat dweiltje schoon waren. Want veel meer dan dat, paste er echt niet in.

Biotex

Laat mij maar lekker ouderwets zijn, want ook dat vind ik romantiek, dat handwasje met die warme zon op mijn bol. Ik had tijdens die vakantie toch geen fluit te doen, en het scheelt ook weer een hoop nutteloos gesjouw van extra machinerie. Want dat huishouden, ook al ben ik er niet zo best in, dat komt thuis wel weer.

Van de afgelopen weken heb ik dus maar weinig was, toch weer een soort van hoera. Eenmaal thuis wachtte ons echter toch nog een wasmand die verre van leeg was, dat was ik voor het gemak vergeten. En tijdens onze afwezigheid was er ook een dochter uitgebreid in bad geweest, want dat heeft dat flatje van haar niet, zo’n bad. Dat leverde toch ook een slordig stapeltje handdoeken op, ik gok een stuk of vier. Ineens was het toch weer gewoon een bergje.

Gelukkig scheen de zon vandaag (want nog steeds geen droger). En ik heb hier thuis een kingsize wasmachine waar lekker veel inpast. Dus bij uitzondering vandaag maar huisvrouwerig gedaan, bij gebrek aan die kabouters 🙂 Gelukkig ben ik Japie niet tegengekomen!