Elke dag geniet ik, van dat prachtige uitzicht. Tjeempie, wat ben ik oprecht gelukkig met onze prachtige tuin. In alle eerlijkheid had ik echt niet kunnen dromen dat het zo mooi zou worden. In mijn hoofd en op Pinterest had ik plaatjes genoeg gezien, van tuinen waar ik smachtend naar zat te staren. Zou het ons ooit ook lukken, om zo’n prachtig plaatje te creëren?
Als ik de foto’s terugkijk van hoe het was, kan ik niet anders dan grijnzen. Wat hebben we het goed gedaan, maar wat hebben we er lang over na moeten denken. In eerste instantie zouden we het in stukjes doen, onze achtertuin. Uit geldgebrek, en omdat we ook niet goed wisten hoe we het aan moesten pakken, die enorme lap grond. We hebben geen van tweeën groene vingers, wel genoeg ideeën maar hoe dan? En zou het wel mooi worden?
Schuur
Vandaag was het echt een prachtige dag, zo’n zeldzame mooie. Met een knisperend frisse lucht en een lekker warm zonnetje. Een ideale dag om nog een keer aan de klus te gaan, want al dat prachtige warme hout moest nog wel in de olie worden gezet. Anders verkleurd het naar grijs, en dat vonden we echt heel erg zonde. Dus stonden we vanmorgen, vol frisse tegenzin, weer in dat kluspak met die rottige kwast in onze handen. Bummer!
Het was nogal een klus, want een mooie grote schuur is heerlijk, maar er gingen ook een hele hoop blikken olie in dat malle ding. En natuurlijk ging dat niet van een leien dakje, zoals niets makkelijk ging met deze schuur. Er kletterde op de valreep nog een half blik olie om en toen konden we oprecht wel effe janken. Maar ook dat drama fiksten we weer.
Aan het eind van die zonovergoten dag lagen wij intens tevreden maar compleet gesloopt op de bank, om die pijnlijke schilderspieren tot rust te manen. Dat zelf klussen, ik ben het voor nu echt even spuugzat. Dus ga ik gewoon een poosje alleen maar genieten van dat hele prachtige uitzicht. Dikverdiend vind ik!