Skip to content
Menu
Cynthia Poen
  • Archief
  • Contact Formulier
Cynthia Poen
zorgen

Ontroering

Posted on 9 november 202030 maart 2023

‘Respect voor jou mam, zegt ze ‘echt knap dat je dit werk naast je gezin deed. Dank je wel dat je tijdens al die jaren zorgen voor een ander, ook nog voor mij zorgde’. Ik werd er even stil van, van dat appje, en de ontroering stroomt door mijn lijf. Dat wonderschone berichtje van onze jongste dochter veroorzaakt een enorm brok in mijn keel.

Ik vind het heel bijzonder dat ze snapt dat die combinatie best veeleisend was. Want het was precies waar ik na heel veel jaren zorgen, zo ontzettend op was stuk gelopen. Tussen het zorgen voor mijn gezin en het zorgen op mijn werk, was dat zorgen voor mezelf volledig op de achtergrond geraakt. Ik heb het ruimschoots ingehaald inmiddels, maar het legt wel genadeloos bloot waar ik een poos mee worstelde.

Zorgen

Want zorgen voor een ander, deed ik met heel mijn hart en vol overtuiging. Dat het werk was, wist ik met mijn hoofd heus wel. Maar mijn hart hield zich niet aan die scheidslijn. Ik stopte er een te groot deel van mezelf in, in mijn werk, en mijn schild verbrokkelde. Ik vergat naar mijn eigen gevoel te luisteren, en afstand nemen lukte steeds een beetje moeilijker. Op mijn vrije dagen las ik rapportages, loste ik rooster problemen op en zat ik emails te beantwoorden. Loslaten kon ik niet meer. Enthousiast doordraven is echt iets voor mij.

Onze jongste ervaarde heel even hoe dat voelt, om te zorgen voor een ander. Op een oude werkplek van mij, een verpleeghuis waar mensen met een dementie wonen, werkte zij op de covid unit. Aan het eind van een avonddienst zegt ze gekscherend dat ze ‘acuut man en kinderen zou achterlaten en in een hotel zou gaan wonen, als ze dit werk dagelijks zou moeten doen. Want mam, hoe deed je dat allemaal’. Ik antwoord dat ik ook respect voor haar heb, want zij heeft geen zorg-achtergrond maar ze doet wel wat ze kan.

Ik vind het prachtig, dat onze jongste heeft ervaren, wat ik al die jaren heb gedaan. Om dat te delen samen vind ik heel bijzonder, en onze werelden lagen voor even heel dichtbij elkaar. Dochters die ineens volwassen zijn, het is ongelofelijk genieten 🙂

2 thoughts on “Ontroering”

  1. Peter schreef:
    9 november 2020 om 11:24

    Dat zijn onbetaalbare cadeaus om te ontvangen. Dan heb jij het dus ook heel goed gedaan. Geniet ervan

    Beantwoorden
    1. Cynthia Poen schreef:
      9 november 2020 om 17:40

      Dat zijn het absoluut, en zo voelde ik het ook meteen 🙂 Het is een fijn cadeautje als moeder, om te krijgen van je kind, die erkenning. Dank Peet.

      Beantwoorden

Geef een antwoord Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Categorieën

  • Auteur-schrijver
  • De pen van Poen
  • Fictie
  • Mental Health
  • Ons volkswagenbusje, rondreizen door Europa
    • Duitsland
    • Frankrijk
    • Italië/Kroatie
    • Nederland
    • Oostenrijk
    • Scandinavie
    • Schotland
    • Spanje
  • Ouderschap
  • Warme herinneringen
  • Werken in de gezondheidszorg, ervaringen van een verpleegkundige
  • Zelf je huis verbouwen
Privacy en cookies: Deze site maakt gebruik van cookies. Door verder te gaan op deze site, ga je akkoord met het gebruik hiervan.
Voor meer informatie, onder andere over cookiebeheer, bekijk je: Cookiebeleid

Meta

  • Inloggen
  • Berichten feed
  • Reacties feed
  • WordPress.org
©2023 Cynthia Poen | WordPress Theme by Superbthemes.com