Eenvoud

Zoekend zie ik ze over de camping lopen. Elke kampeerplek meet hij minutieus uit. Ze staan sinds twee weken op de camping, hoor ik ze zeggen. Maar nu moeten ze verkassen, dat ene plekje was al gereserveerd door een ander. Gewoon een kwestie van je kampeermiddel verplaatsen, maar bij een graadje of dertig is dat best een klusje. Voor dit echtpaar is dat verplaatsen echter niet zo eenvoudig.

Omdat ze ogenschijnlijk hun halve huis hebben meegesleept. Aan de caravan van een slordige zesenhalve meter, staat nog een ruime voortent van een meter of drie. En daaraan vast zit nog een luifel, ook nog een paar meter (niet uitgemeten hoor, we hebben het gegokt, de liefste en ik) Het was vooral veel en groot.

Verder staat er op dat kampeerplekje nog een koelkast, een vrieskist, een hond, inclusief een meter of acht kippengaas, om ervoor te zorgen dat de hond niet kan ontsnappen, een opblaasbare kano, een kleine droogmolen, twee elektrische fietsen en een flinke frituurpan.

En jij denkt nu natuurlijk: en een stuk of acht kinderen. Nou nee, ze zijn met zijn tweetjes. Inclusief hond met zijn drietjes, kampeerplek volledig afgetopt. Vooropgesteld natuurlijk dat elke kampeerder dat heerlijk voor zichzelf moet weten, ik constateer alleen maar 🙂

De volgende ochtend loopt de vrouwelijke helft van het echtpaar naar de nieuw uitgekozen plek, recht tegenover ons. We zitten eerste rang vandaag. Demonstratief wordt de droogmolen alvast neergezet. Triomfantelijk kijkt ze ernaar, zo deze plek is officieel geconfisqueerd. Knappe nieuwkomer die hier nog zijn kampeermiddel neerzet, terwijl zij op die andere plek aan het inpakken zijn. Ook de hond wordt op de nieuwe plek geparkeerd, als een soort garantie. Die blaft vast wel, mocht iemand hem weg willen halen.

Hond blaft en jankt trouwens sowieso, urenlang, ontevreden met zijn nieuwe positie op die nieuwe plek. Het echtpaar staat driftig alles af te breken terwijl wij heerlijk, tijdens onze ochtendkoffie, van het zonnetje zitten te genieten. Uur na uur ruimen ze op, wordt er meewarig naar elkaar gezucht en gekeken, worden er spullen naar de nieuwe plek gesleept. En die plek wordt voller en voller. Wij hebben onderwijl onze boodschappen gedaan, hebben in de rivier gezwommen en relaxen, op het heetst van de dag, in de schaduw met een goed boek.

We aanschouwen hoe de caravan meermaals van zijn plek wordt gereden, wat meer naar links, en wat meer naar rechts. Hevige discussies worden afgeblust met cola light, en langzaam maar zeker wordt alles weer opgebouwd, respect hoor met die hitte. Uiteindelijk staat, rond een uur of zes, de caravan op zijn plek, inclusief voortent. De luifel, die deels over de voortent heen staat, is ook geïnstalleerd en het kippengaas is weer vastgemaakt. De hond mag eindelijk los na een lange dag janken. De frituurpan gaat aan, en de walmen frituurlucht dwalen over de camping.

Schijnwerper

Rond een uur of half elf besluiten we ons bed op te zoeken, de liefste en ik. Wij kamperen met een camperbusje, een rijdend bed, meer is het eigenlijk niet. Voor de schuifdeur hangt een grote hor om muggen buiten te houden, en het zorgt er tevens voor dat we gevoelsmatig buiten slapen. Met vers gepoetste tanden kruipen we in ons bed. Ik knip onze nachtlampjes uit, geef de liefste een nachtzoen en ga heerlijk op mijn zij liggen. Knus zak in langzaam in een roesje, lekker.

Nog geen vijf minuten later krijg ik het gevoel alsof ik in een helverlicht stadion ben beland. Of dat er een ruimteschip besluit op de camping te landen. Verward draai ik me naar de liefste, die net als ik verstoord kijkt door het enorme licht dat er opeens schijnt. Zou er een moord zijn gepleegd zonder dat we het weten, en zijn ze de plaats delict met bouwlampen aan het afzetten? De mogelijkheden zijn eindeloos.

Als ik door de hor naar buiten kijk, schiet ik in de lach, ondanks mijn irritatie. Het net verhuisde echtpaar recht tegenover ons, heeft een lichtbalk aan de caravan, met helwit led licht, en die is net aangegaan. Alsof hun kampeerplek in de schijnwerpers staat, zoveel licht geeft het. De sterren aan de hemel leggen het af, die zien we helaas niet meer.

Veiligheid voor alles? Ik heb geen idee. Het echtpaar zien we pas de volgende ochtend weer, als ze uit de caravan stappen, volkomen onwetend waarschijnlijk. Wij hebben een hele nacht verwoede pogingen gedaan om in slaap te vallen. Met een schijnwerper op je gezicht slapen is een uitdaging an sich. Die ochtend besluiten wij, na een kan sterke koffie, dat het ook voor ons tijd wordt om te verkassen. Weg van de bouwlampen, op naar een andere kampeerplek. Voor even telt onze nachtrust zwaarder dan gratis vermaak.