Sommige tradities moet je in ere houden, zoals het schoentje zetten, daar genoot ik altijd zo van. De dag van de intocht was de start van al dat moois, dan gingen we lekker naar buiten om Sint en zijn pieten te verwelkomen. Ik was altijd ontroert als ik al die blije koppies zag. Hulde aan het enthousiasme van al die mensen, die er samen een geweldig feest van maken voor die kleintjes. Compleet gesloopt gingen we dan aan het eind van de middag richting huis. Rozig van een warme douche en van die spannende dag mochten ze, na het sinterklaasjournaal, voor het eerst hun schoentje zetten. Twee van die pukkies, met hun natte haartjes en gloeiende wangen, uit volle borst zingend voor die sint. Ik vond maar weinig mooier, dan die kostbare momenten.
Van mezelf kan ik me dat ook nog herinneren, dat schoen zetten voor de oude gaskachel. Tekeningen en wortels in je schoen en zo hard mogelijk zingen. De volgende ochtend was het razend spannend of hij was geweest en wat er dan in je schoen zat. Diezelfde avond stond die winterpeen uit je schoen dampend op tafel in een stamppotje, ik heb die link in al die jaren echt nooit gelegd.
Schoen zetten
Onze meiden kregen nooit grote cadeautjes in hun schoen. Meestal was het iets te snoepen op woensdag, en op zaterdag een kleinigheidje om mee te spelen. En alleen al bij het uitzoeken ervan had ik een hoop lol. Op hun knietjes liedjes zingen bij de voordeur terwijl onze oudste de brievenbus open hield. Dat moest want anders hoorde hij hun niet zingen. Bij ons kwam piet niet binnen, veel te eng. Bij ons ging alles door de brievenbus. Ik stond er altijd smeltend bij te kijken, van zoveel schattigheid.
Dat schoen zetten is altijd gebleven. Ook toen onze meiden al heel groot waren mocht het nog steeds. Het was mijn manier om iets leuks cadeau te doen in de sinterklaastijd. En nog steeds werd er met passie gezongen, vooral door de jongste, inclusief Beyoncé-uithalen en een hip toegevoegd ritme. Gierend van de slappe lach maakten ze er een minishow van. Wij zaten grijnzend te kijken naar zoveel gekkigheid. Ze wonen alletwee al jaren niet meer thuis en er worden dus geen schoenen meer gezet. Ik denk dat ik mijn eigen schoen maar ga zetten. Je weet maar nooit tenslotte!
Hihihi en al wat in je schoen gekregen? Hier komt er ook 1x in deze periode wat lekkers in de schoenen, dat vind ik ook leuk! Ze hoeven er niet eens meer voor te zingen ?
Verder kijken wij ook de intocht op tv omdat bij mijn zoveel herinneringen geeft, al vind ik het jammer al die discussies en protesten dat maakt van dit kinderfeest toch elke keer een dingetje! Gelukkig hebben de kinderen dit niet door?
ja jammer is dat he?! ik heb Co zaterdag zijn schoen laten zetten haha, ook weer gezellig! ben benieuwd of ik ook nog wat in mijn schoen krijg een dezer dagen xx