Aangezien het nooit te laat is om iets nieuws te leren, was het hoog tijd. Op die ene keer langlaufen, en een bedrijfsuitje op een borstelbaan, heb ik nog nooit op de lange latten gestaan. Dus ging ik afgelopen week op snuffelstage. Aangezien ik altijd vol passie riep dat ik een zomervakantie boven een wintervakantie zou verkiezen, moest ik wel weten waar ik het over had tenslotte. Vandaar deze snuffelstage, om te ontdekken hoe ik het zou vinden, die wintersport.
Gister hadden we een volle dag in de sneeuw en wat vond ik het geweldig! Die prachtige route onderweg was al een cadeautje, maar om dan boven op zo’n berg te zitten in heel veel sneeuw, wat een ervaring.
Veel zon, al dat wit en die strakblauwe hemel, met als kers op de taart een heerlijk terras in de loop van de dag. Ik vond het op en top genieten. Tippend van blijheid heb ik me ongelofelijk vermaakt, ik kreeg er geen genoeg van, werkelijk waar. Ik moest van die berg af worden gesleept aan het eind van de middag.
Toen we dus uiteindelijk met rode wangen ons appartement weer opzochten, bleek er ook nog eens een onvervalste wellness vlak om de hoek te zitten. Zat ik na een dag sneeuw ineens weer buiten, maar nu volop in de zoutbaden, warme mineraalbaden en stroomversnellingen inclusief massage stralen. Soms zou ik willen dat ik alleen door ernaar te kijken, ergens een foto van zou kunnen maken. Zodat ik sommige beelden voor altijd vast zou kunnen houden.
Wintersport
Terwijl de avondzon de kraakheldere lucht rood kleurde, stond de maan al te stralen. Grote wolken damp sloeg van de warme baden af, terwijl wij ons door stroomversnellingen mee lieten drijven, keer op keer. Ontspannen en heerlijk warm, maar met zalig frisse wangen van die ijskoude buitenlucht. Ik kom woorden tekort om te beschrijven hoe bijzonder en zalig het was. In het zoutbad viel ik bijna in slaap, zo heerlijk ontspannen dreef ik op dat water.
Rozig en voldaan schoven we om acht uur aan tafel, in een klein Italiaans restaurantje naast een Duits echtpaar. Zonder reservering kon je eigenlijk nooit terecht in dit restaurant (altijd een goed teken) maar hun vrienden waren ziek geworden. Dus mochten wij die twee lege stoelen bij hun aan tafel wel innemen, als we dat wilden.
Een goed uur later zaten we in een mengeling van duits en engels, volop in gesprek, en eindigden we de avond met iets te veel sambucca en hele hartelijke omhelzingen.
Wie ons goed kent weet dat dit voor ons tweetjes heel uitzonderlijk is, we zijn meestal erg op onszelf.
Intens tevreden liepen we dicht tegen elkaar aan door de koude nacht terug naar het appartement. Deze wintersport snuffelstage was echt boven verwachting fijn.