Internationale vrouwendag

vrouw

Vanmorgen zat ik naar de herhaling te kijken van: ‘Floortje naar het einde van de wereld’. Elke aflevering vind ik indrukwekkend en integer gefilmd. Vanmorgen was ze in Jemen, en schetste ze het vreselijke verhaal van een burgeroorlog die al vijf jaar duurt. Over het humanitaire werk van het internationale Rode Kruis aldaar. Stil zit ik met mijn kop koffie op de bank. En ik kijk naar de beelden van al die vrouwen die volledig bedekt over straat gaan, en buitenshuis niet mogen dragen wat ze zelf willen. Omdat dat ongewoon is en niet gewenst.

Toen mijn moeder een jong meisje was, en nog les kreeg van nonnen, moest ze met rechts leren schrijven. Ondanks het feit dat ze hartstikke linkshandig is. Er werd venijnig op haar handen geslagen met een houten riet als ze per ongeluk met links schreef. Serieus onzinnig. Toen zij jong was hielpen de dochters in het huishouden, de zoons hoefden niets te doen. Mijn moeder kan er nog woest om worden, om het feit dat haar broers geen poot uit hoefden te steken, en zij al op jonge leeftijd hun zooi moest opruimen. Voor mij is het een haarscherp en onbegrijpelijk voorbeeld van hun rechten in die jaren, de rechten maar vooral ook de plichten van vrouwen en meisjes. Godzijdank is dat veranderd en daar ben ik niet alleen dankbaar voor omdat ik een onvervalste huishoudmuts ben 🙂

vrouw

Vrouw

Het verschil is overduidelijk met de tijd dat zij een meisje was in vergelijking met mijn jeugd. En wat hoop ik dat wij onze dochters ook waardevolle lessen hebben mee gegeven. Lessen om vooral zichzelf te zijn. Trotse eigengereide zelfstandige vrouwen, die hun eigen keuzes maken, welke dat dan ook zijn. Mannen en vrouwen zijn gelijk en vooral ook anders. Gelukkig maar, zeg ik dan. Hoe saai zou het zijn zonder een beetje onderlinge strijd en spanning. Eenvoudig is het maar zelden, relaties.

Gisteravond was ik met mijn vriendinnen een avond op stap, heerlijk uit eten en vervolgens naar de kroeg. Lachen, drinken, dansen en bijkletsen, genietend van elkaar hingen we die slingers van het leven weer op. Ik moest aan die zalige avond denken ,vanmorgen, tijdens dat tv programma. Want een leven zoals dat van mij, waarin ik mezelf mag zijn en kan doen wat ik zelf wil, dat gun ik elke vrouw.

Published by Cynthia Poen

Ik ben een schrijver, en daar ben ik retetrots op. Het duurde even, voor ik die woorden in mijn mond durfde te nemen in associatie met mezelf maar inmiddels doe ik het gewoon.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *