Dat het gebruik van anti-conceptie hele ernstige gevolgen kan hebben, had ik graag op een veel minder hardvochtige manier geleerd. Dat kleine pilletje dat je slikt om vooral niet zwanger te worden, of als remedie tegen hevige menstruatieklachten, bleek zoveel minder onschuldig dan ik altijd had gedacht. Zelf heb ik hem zonder problemen mijn hele leven geslikt. Tot ik hem een aantal jaren geleden spuugzat was en ze resoluut in de hoek gooide. Gezien mijn leeftijd vond ik het wel mooi geweest.
Of ik ooit de bijsluiter had gelezen? Nee dus. Suf? Vanzelfsprekend! Maar als iets geaccepteerd is in onze maatschappij, is het wel het gebruik van de pil. Net als paracetamol om maar iets te noemen. Een serieuze waarschuwing voor de gevaren heb ik nooit gehad.
Tot onze jongste dochter werd getroffen door een herseninfarct, als gevolg van een sinustrombose. Door het slikken van die algemeen geaccepteerde en veelgebruikte pil. Met voor haar alle gevolgen van dien. Ik kan er maar moeizaam over schrijven, daarvoor is de emotie van alles wat haar overkwam nog te rauw, en mijn schuldgevoel nog te vers. Want waarom was ik niet alerter. Deed ik die hoofdpijn, waar ze zo vaak last van had, af als stress en het ongezonde studentenleven. Ik ben altijd zo doortastend en kordaat, nu liet ik het ernstig afweten. Ik, die altijd zo attent voor anderen zorg, had iets ernstigs bij mijn bloedeigen kind over het hoofd gezien.
Heel lang speelde ‘had ik nou maar’ door mijn hoofd.
Dus daarom toch dit stukje, om andere mama’s, papa’s en dochters bewust maken. Bewust te maken dat er gevaren aan kleven. Want tot mijn verbazing komt het echt veel vaker voor. Tot het haar overkwam had ik er nog nooit van gehoord en ook nog nooit iets over gelezen.
De pil is en blijft een medicijn, en die kunstmatige hormonen kunnen meer schade in je lijf veroorzaken dan je zelf denkt. Als we ons daar allemaal weer even van bewust zijn, is mijn doel bereikt.