Skip to content
Menu
Cynthia Poen
  • Contact Formulier
Cynthia Poen
Frankrijk

Oh lala, le pèage

Posted on 3 juli 202021 juli 2020

‘Frankrijk is fantastisch, er zouden alleen geen fransen moeten wonen’ zei mijn vader altijd. Als ik toch een euro kreeg voor elke keer dat hij dat hardop zei, had ik nu een heerlijk gevulde bankrekening gehad. Maar elk jaar ging hij weer, minstens een week of tien.

Liefde voor Spanje

Wij sloegen Frankrijk het liefste over, Spanje was onze grote liefde. Dat enorme land was een noodzakelijk kwaad, waar je nou eenmaal doorheen moest om naar Spanje te komen. Tot we een aantal jaar geleden volledig van gedachten veranderden.

Savoy

Eindelijk op zwerftocht

We hadden ons busje net gekocht en hadden dat jaar een maand vakantie genomen. We zouden een zwerftocht gaan maken, op de bonnefooi, gewoon zien waar we terecht zouden komen. En in alle eerlijkheid, de diversiteit aan franse natuur trok onweerstaanbaar. Ruige alpen, zee en strand, de Provence, de Ardèche. Teveel om op te noemen, en wij wilden het zien en het liefste allemaal.

Frankrijk

Het werd een fantastische vakantie en ik sloot de fransen ruimhartig in mijn hart. Alleen die tolpoortjes, Mama Mia, die tolpoortjes. Oprecht paniekaanvallen krijg ik ervan. Zodra ik dat bord langs de kant van de weg zie, dat er een pèage aankomt beginnen mijn handen zweterig te worden. Nerveus hou ik mijn pasje paraat en speur ik naar de snelste rij. Kansloos natuurlijk, wij belanden steevast in de langzaamste. De mensen voor ons willen altijd met kleingeld betalen, of snappen het niet, of gebruiken ongeldige pasjes. Als het niet om te janken zou zijn, zou ik elke keer van het lachen in mijn broek piesen.

Mon dieu!

Slagbomen die naar beneden komen tussen de frames van onze fietsen, die achterop de auto staan. Rijen die bij nader inzien toch geen rijen zijn zodat je moet invoegen en niemand je ruimte geeft. Rode kruizen en ellende in het kwadraat. Het overkomt ons steeds weer. Meerder jaren probeerden we zo’n tolbadge, dan zouden we snel door kunnen rijden. Maar zeer regelmatig deed de sensor gewoon niks en stonden we verloren voor die kloterige tolpoortjes die niet open wilden.

Frankrijk, tu est mon amour, avec tout mon coeur. Maar die tolpoortjes, on peut me les voler 🙂

Geef een reactie Antwoord annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Categorieën

  • Cynt blogt
  • Diversen
  • Ervaringen coronatijd
  • Ervaringen van een mama
  • Fictie
  • Kampeeravonturen
  • Met een knipoog
  • Warme herinneringen
  • Zelf klussen
  • Zorgblog

Archief

  • januari 2021
  • december 2020
  • november 2020
  • oktober 2020
  • september 2020
  • augustus 2020
  • juli 2020
  • juni 2020
  • mei 2020
  • april 2020
  • maart 2020
  • februari 2020
  • januari 2020
  • december 2019
  • november 2019
  • oktober 2019
  • september 2019
  • augustus 2019
  • juli 2019
  • juni 2019
  • mei 2019
  • april 2019
Privacy en cookies: Deze site maakt gebruik van cookies. Door verder te gaan op deze site, ga je akkoord met het gebruik hiervan.
Voor meer informatie, onder andere over cookiebeheer, bekijk je: Cookiebeleid

Meta

  • Inloggen
  • Berichten feed
  • Reacties feed
  • WordPress.org
©2021 Cynthia Poen | WordPress Theme by Superbthemes.com