Mijn oma was groot, op hun trouwfoto steekt ze dan ook boven mijn opa uit. In die tijd was in het wit trouwen niet gebruikelijk, oma stond dan ook heel statig en trots rechtop te stralen met een bontje om haar schouders.
Genen van oma
Naast mijn dikke bos krullen, gaf oma ook haar lengte aan mij door. Nu zijn lange vrouwen in Nederland nogal gewoon, maar in het buitenland was ik soms een echte bezienswaardigheid. Zoals één van de lange meelezende dames al opmerkte,’ in Italië zijn de meeste mannen niet zo groot‘. Met mijn blonde lange haar viel ik nogal in het oog, tijdens mijn puberjaren soms tot verdriet van mijn ouders.
Makkelijk shoppen
Passende kleding was best een uitdaging, getailleerde kleding met name. Die taille zat altijd op een lachwekkende plek, richting mijn boezem. Van enkellange jurken kon ik alleen maar dromen, die waren steevast te kort. Leuke schoenen, hippe setjes, allemaal niet voor Cynt weggelegd. Vroeger tot mijn verdriet, tegenwoordig is het al vele malen beter hoor. Vroeger toen ik opgroeide, bleh!
Ach die buitenkant
Maar kort en goed, het is voornamelijk cosmetisch natuurlijk, wie is er nou echt altijd 100% tevreden met zichzelf. Langzaam maar zeker leer ik liever te zijn voor mezelf, dat het zoveel jaar heeft geduurd is eigenlijk belachelijk.
Niet zo charmant
Als ik een rondje ga hardlopen, zou ik wensen dat ik een elegante hinde ben. Ik ben me dan extra bewust van dat lange lijf maar ik ga toch. Heel vroeg in de ochtend, dat wel, maar ik doe het. Zoals iemand laatst tegen me zei:’ ik zit in een rolstoel en zou wensen dat ik ook weer lang kon zijn, rechtop, fier en trots’. Heel erg begrijpelijk.
Dus leer ik steeds beter te doen wat goed voelt voor mij, met mijn hele grote, lange lijf. Want door die lengte is er lekker veel om van te houden of om je mateloos aan te irriteren. Ik zeg win-win, wat jij 🙂