Hittegolf

We zuchten met zijn allen onder de huidige hittegolf. En hij is nog maar net een dag of twee oud volgens mij. Gelukkig wonen wij heel dicht bij het strand, ik moet er niet aan denken dat ik op een flatje midden in de stad woon met die warmte, horror lijkt dat me.

Dichtbij dat strand dus, wat een zaligheid is dat. Lopend of met de fiets ben ik er zo, en als ik heel lui ben pak ik de auto. Op hele warme dagen, gruwel ik van de drukte. Voordat ik dan op dat strand ben, ben ik al oververhit en plakkerig. En dan moet ik ook nog terug. Maar heel vroeg in de ochtend is het fantastisch, dan is dat strand oprecht een cadeautje. Vanmorgen togen de liefste en ik dus in alle vroegte richting dat verkoelende water, na een warme plaknacht. Er is weinig fijner om dan even in die zee te plompen.

Wegen naar het strand

Genoegzaam lag ik afgekoeld te dobberen in dat water, het geruis van de zee om me heen, af en toe het geklapwiek van een spelende meeuw en stilte, verder niks dan stilte. Geen zuchtje wind en golven waren er nauwelijks. Voel je het ook? Lekker he?!

We dronken onze meegenomen kop koffie en zaten intens tevreden met onze voeten in het zand naar dat gekabbel van die zee te kijken. Vanuit die rust reden we naar huis, raampjes open, de zilte geur van de zee nog om ons heen. Heerlijk ontspannen reden we een enorme hoeveelheid verkeer tegemoet. Ik heb het echt nog nooit meegemaakt dat het al zo vroeg, zo druk was op de wegen naar het strand. En ik woon hier al mijn hele leven. Vanaf de doorgaande weg kwam ons één onafgebroken sliert auto’s tot aan Wijk aan Zee tegemoet en het was pas half negen.

Een krap uurtje later bleken alle wegen richting het strand al vol te staan met trappelende badgasten.( inclusief auto natuurlijk, al moet ik grijnzen bij het beeld van trappelende badgasten zonder :-))

Ik zat inmiddels ook te trappelen. Intens tevreden in de schaduw van onze achtertuin, met mijn voetjes in een bak water. 🙂