Yogababe

corona

Ik ben dol op een beetje zelfspot. Ik kan voluit om mezelf grinniken. Eerlijk zijn over het gebrek aan sommige kwaliteiten kan ik inmiddels ook moeiteloos. De jaren dat ik zo voordelig mogelijk voor de dag wilde komen, zijn wel voorbij. Uitzonderingen daar gelaten offcourse, ik blijf wel een vrouw. Maar ik omarm de vrouw die ik ben geworden, met al die plussen en minnen. En die iets rondere rondingen. De kapper zorgt er inmiddels ook elke zes weken voor, dat ik de jaren dat ik rond die vijftig lijk, nog wat op kan rekken. Zij zwaait met haar toverstok en ik voel me weer fris en fruitig, no grey hair in sight.

Maar nu ik de laatste tijd zo worstel met dat tegenstribbelende lijf, werd het tijd om daar wat meer aandacht aan te schenken. Ik geef de corona daarvan de schuld, vanzelfsprekend. Dansen met achterlijke bewegingen, tot mijn voeten dode klompjes zijn, doe ik al maanden niet meer. En ook het gehuppel in de rij voor de wc-wagens, tot je eindelijk aan de beurt bent en die blaas welhaast op knappen staat, is geschiedenis. Jemig kon ik nog maar even! Maar die beweging mis ik natuurlijk, het is niet alleen de schuld van mijn nierstenen en mijn ouder wordende lijf, dat ik steeds meer pijntjes voel. Het is de schuld van de corona, zoveel is duidelijk 🙂

Corona

Om die spieren aan het werk te zetten had ik dus het geniale plan opgevat om thuis wat yoga te gaan beoefenen. Lekker in de woonkamer, geen mens die me ziet. Downward dog en dat soort zaken, moet goed komen toch? De liefste stond het grinnikend in de keuken te bekijken, en ik geef hem geen ongelijk. Om eerlijk te zijn waren sommige standjes een rasechte uitdaging, dus die smokkelde ik voorbij. Die meneer op dat yogafilmpje had gelukkig niks in de gaten 🙂

Inmiddels beginnen sommige oefeningen me al soepeltjes af te gaan, sommige. De meer uitdagende sla ik steeds stiekem over, of ik smokkel als een gek. Mocht je ergens volgende week tegelijk met mij op de camping staan….Ik heb besloten te blijven oefenen dus niet schrikken. Er is echt niks engs aan de hand, ik doe gewoon aan yoga.

Published by Cynthia Poen

Ik ben een schrijver, en daar ben ik retetrots op. Het duurde even, voor ik die woorden in mijn mond durfde te nemen in associatie met mezelf maar inmiddels doe ik het gewoon.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *