Heerlijke hangmat

deel van het gezin

Wij zijn al een aantal keer verhuisd, en ook het aantal kampeermiddelen is bij ons nogal eens gewisseld in de loop der jaren. Van tent naar vouwwagen naar kleine tentjes. Uiteindelijk kwamen we uit bij onze droom, ons buscampertje. Wat al die jaren bleef, was die heerlijke hangmat. Als die toch eens kon praten, zouden we samen fantastische herinneringen kunnen ophalen.

Elke vakantie was die hangmat een trouw onderdeel van ons gezin. Stonden er bomen op een camping, dan kreeg die hangmat een plekkie. Heerlijk voor ons kleine grut, als ze moegespeeld even siësta hielden. Onder de luwte van de bomen in slaap gewiegd worden, volkomen ontspannen werden ze ervan. En zij niet alleen, ook bij ons was hij favoriet.

Deel van het gezin

Toen onze meiden groter werden en we met zijn tweetjes op vakantie gingen, ging hij trouw met ons mee, en steeds hingen we hem op als de bomen dik genoeg waren. Hij zal wat landen en campings gezien hebben! Dat zalige ontspannen geschommel, ik wordt het nooit zat. Dus toen we onze tuin opnieuw gingen doen, was dat een grote wens. Dat die hangmat een mooi plekje zou krijgen. En ook al is hij zeker twintig jaar oud, hij ligt nog fantastisch.

Afgelopen week waren onze meiden vaak bij ons, die hittegolf joeg onze dochters uit hun beider flatjes. Dat zwembadje in die fijne, nieuwe tuin was met die warmte een genot. Aan het eind van elke middag kroop onze jongste in bikini in de hangmat, en dat riep onmiddellijk mooie herinneringen op. Aan die fijne jaren dat we samen in Frankrijk of Spanje kampeerden. Ik zag gelijk weer voor me hoe zij heerlijk ’s middags met een bezweet koppie, total loss onder de bomen siësta lag te houden. Vertederd bekeek ik dat tafereel. Voor even was ze niet al vijfentwintig, maar weer even dat kleine grietje van toen. Soms zou ik best een dagje terug willen, naar de tijd dat mijn meiden nog meisjes waren.

Inmiddels is de hittegolf hier op zijn eind, maar die heerlijke hangmat ligt ingepakt te wachten op ons komende vakantieavontuur. Kan ik nog een poosje wiegen onder de koelte van de bomen. Can’t wait!

Published by Cynthia Poen

Ik ben een schrijver, en daar ben ik retetrots op. Het duurde even, voor ik die woorden in mijn mond durfde te nemen in associatie met mezelf maar inmiddels doe ik het gewoon.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *