Dansen

hoop

Hoop, heel veel hoop!

Eergisteravond, in mijn knusse bed, lag ik lekker te dagdromen. Tijdens dat heerlijke zoete roesje, waarin je langzaam, richting die slaap gaat. Ik dagdroomde van een heerlijke avond dansen, zoals ik dat tot voor kort nog deed. Jeetje, daar verlang ik oprecht naar.

Zonder de ernst van de huidige situatie te onderkennen natuurlijk, dat vooropgesteld, maar een avond lekker swingen, zou me nu wel erg heerlijk uitkomen.

Als vanzelf kom ik dan uit op onze kermis. Voor iedereen in deze regio, een zeer bekend verschijnsel. Ik zag mezelf, dansend in die mensenmassa, vol enthousiasme iedereen omhelzend. Al die mensen, die ik normaal gesproken meestal alleen tijdens de kermis tegenkom, en die ik nu dus veel langer niet heb gezien. Een heel jaar langer, als ik mazzel heb tenminste, er vanuit gaand dat het volgend jaar weer kan! Wat zijn er een hoop lieverds, die ik al een hele poos niet heb gezien, of geknuffeld. Het is meteen een soort van reĆ¼nie, die kermis, en het is zalig.

Hoop!

Heerlijk heb ik, in gedachten, drie volle dagen gesliert, gelachen, gefeest en gedanst. Zingend, lachend en dollend, heb ik me volledig in het feestgedruis gestort, met die glimlach vastgeplakt op mijn gezicht. En een koud biertje in mijn hand natuurlijk!

Het is misschien een tikkie vreemd, en ook dat is absoluut waar, maar dat feestje is elk jaar absoluut iets, waar ik me oprecht op verheug. En zonder dat, voelt mijn jaar toch een tikkie leeg. Zonder die bands die er elk jaar spelen, en zonder de gekkigheid en de saamhorigheid. Dat hele malle, gekke, geweldige, hartstochtelijk mooie feest, heb ik dus maar heerlijk in mijn hoofd afgespeeld. Eergisteravond, in mijn warme bed, ogen dicht en genieten maar.

Ik heb hoop, waanzinnig veel hoop op betere tijden, waarin we al onze mooie feestjes weer kunnen vieren. Waarbij we weer volop kunnen genieten van elkaar en met elkaar. Ik kijk er nu al naar uit en ik geloof erin, met heel mijn warme, liefdevolle feesthart!

Gisteravond moesten we, in de stromende regen, alle geleverde palen, daksingels, rabatdelen en nog heel veel meer stukjes van onze schuur, naar onze tuin sjouwen. Toen ik vier uur later in mijn bed lag, voelde het alsof ik drie dagen kermis had gevierd. Alleen zonder alle mooie herinneringen maar met hetzelfde pijnlijke lijf.

Vandaag ga ik, met dat hele pijnlijke lijf, maar gewoon alvast vrij vragen voor die kermis van volgend jaar šŸ™‚ Een goede voorbereiding is alles tenslotte!

Published by Cynthia Poen

Ik ben een schrijver, en daar ben ik retetrots op. Het duurde even, voor ik die woorden in mijn mond durfde te nemen in associatie met mezelf maar inmiddels doe ik het gewoon.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *