Sinds vorig jaar schrijf ik regelmatig een blog voor baby en kind. Voor mij echt een enorme eer, om voor iemand anders te mogen schrijven. Dat ze mijn schrijfkunsten goed genoeg vind om op haar site te plaatsen, bedoel ik. Want elke schrijver wil gelezen worden, er is voor mij weinig leuker dan dat.
Dat het daarnaast ook gewoon heel heerlijk is om in mijn herinneringen te duiken, omdat dit voor mijn blogs echt van pas komt, is een hele fijne bijkomstigheid. Oktober 2019 werd mijn eerste stukje geplaatst, en wat was ik trots! En dat ben ik echt nog steeds. Die eerste ging over fietsen door de regen met mijn meisjes, omdat ik nog geen rijbewijs had toen. Met twee van die wurmen op de fiets, ploeterend door al dat water. Om daarna thuis, in ons warme huis, en samen onder dat knusse dekentje te kruipen, voelde dan altijd extra fijn. Die allereerste blog was voor mij zo bijzonder.
Baby en kind
De coronatijd kwam er tussendoor, en ineens werd alles anders. Moesten we binnenblijven, afstand houden, thuiswerken. Het was even wennen maar saai bleek bij nader inzien best lekker. Alle kindjes bleven ineens verplicht thuis van school, hoe heftig moet dat zijn geweest. Om zomaar ineens uit je routine te worden gehaald, als je nog zo jong bent en niet kan bevatten wat er in de wereld gebeurd. Zelfs ik vond de heftigheid ervan heel lastig te behappen. Je bent toch ineens meer op jezelf teruggeworpen. Ik voelde mee met iedereen die belangrijke fases moest missen.
Maar door het schrijven kwamen er ook herinneringen aan mijn zwangerschap naar boven, en over jong moeder worden. De onzekerheid uit die jaren is welhaast vergeten, wat overblijft zijn mooie dierbare herinneringen. Mezelf daarin af en toe onderdompelen, is als opnieuw zwanger zijn en moeder worden, zonder de pijn en de ongemakken. En hoe anders was het, toen ik 51 jaar geleden op de wereld kwam.
Ik blijf vol enthousiasme doorschrijven en ik hoop vooral dat jullie allemaal vol enthousiasme mee blijven lezen! Laat eens een comment achter, ik vind maar weinig leuker dan dat, echt 🙂