Mijn oma

Ik mag graag denken dat ik op mijn oma lijk, van binnen in ieder geval. Uiterlijk leken oma en ik in niets op elkaar. Mijn oma was tenger, klein, en fijngebouwd. Aan iedereen die mij kent, hoef ik verder niet toe te lichten hoe groot het verschil tussen ons was 🙂 Mijn oma was een kop of twee kleiner dan mij gok ik. En ook daarom liep ze altijd op hakken, ik heb haar in al die jaren nooit met platte schoenen gezien.

De bijgevoegde foto is genomen tijdens de Limmer kermis, en aan weerszijde van oma lopen tante Trien en ome Cor, haar broer en zus. Oma ging dansen, zonder twijfel, dat lees ik tenminste in de uitdrukking op haar gezicht. Mijn omaatje was dol op gezelligheid en ook heel erg dol op dansen. Mijn vader kreeg dat dansgen mee van zijn moeder en hij gaf hem weer door aan mij. Een fijn feestje of een zalige avond dansen, daar ben ik altijd voor te porren. Het maakt ook altijd dat ik me extra verbonden voel met haar.

Dansen

De foto schetst een prachtig tijdsbeeld, een beeld dat verloren is gegaan. De kindjes links op de foto hebben ook vast iets gewonnen op die kermis, dat vul ik voor mezelf in tenminste, want zo gaat dat met kinderen en kermis. En dan het gezicht van mijn jonge blije oma, in het midden van die foto, is wonderschoon.

Ik logeerde als jong meisje vaak bij mijn opa en oma en dat zijn dierbare herinneringen. Zus en ik sliepen dan omstebeurt in het ‘doorzakbed’. Die was favoriet, want daar lagen we gewoon het fijnste in. Dat matras had een enorme kuil in het midden en hij was knus en zacht. Samen met zus in de tobbe want een douche had oma niet. We mochten met opa mee naar de volkstuin, boontjes plukken en bossen vol met duizendschoon en zo is er nog een wereld aan beelden in mijn hoofd.

Mijn lieve oma, ik vond haar zo bijzonder. Lief en eigengereid, klein maar o zo krachtig. De foto koester ik, tezamen met alle herinneringen aan haar. En tijdens elk feestje koester ik meteen ook dat stukje van mijn oma, diep van binnen. #familie #oma