Knobbeltje

In navolging van dat lichaamsvreemde steentje, dat het veel te gezellig heeft bij mij, bleek ik nog iets vreemds in mijn lijf te hebben. Ik voelde een knobbeltje in mijn borst, en ook best weer een flinke knikker.

Zo’n twintig jaar geleden had ik er ook eentje. Die zat veel dieper en voelde ik pas, tijdens dat borstonderzoek, toen dat gekke ding al een centimeter of zes was. In die tijd bestond de mammapoli nog niet. Dus had ik, verspreid over een aantal weken, diverse afspraken. Zus ging alle afspraken met me mee en viel bijna flauw tijdens de punctie, vast niet echt een fijn gezicht dat gepor in die tiet 🙂 Maar het was fijn om haar bij me te hebben, tijdens dat hele traject. Het bleek gelukkig een goedaardig gezwel te zijn, maar ze vonden het wel wijs om hem weg te halen. Dus ging ik onder het mes. De vrouwelijke chirurg maakt een halvemaanvormige incisie, zodat het meeliep met de vorm van mijn borst. Daardoor is dat litteken bijna onzichtbaar en eraan denken doe ik nog maar zelden.

Borstonderzoek

Maar dat borstonderzoek bij mezelf doe ik dus wel regelmatig, gezond verstand vind ik dat. Een week of wat geleden voelde ik ineens een harde knikker in mijn borst. Ik maakte me nog niet heel erg druk, ik hoopte vooral dat hij vanzelf zou verdwijnen. Een paar keer per week liet ik mijn hand langs mijn borst gaan, even checken of hij er nog zat. Maar na een week of vier zat hij nog gewoon op zijn plek, net zo hardnekkig als die niersteen.

Dus belde ik toch maar even de huisarts, en ondanks de huidige corona narigheid, kon ik twee uur later al terecht. En vervolgens zorgde hij ook dat op de mammapoli van het ziekenhuis direct een ochtend vol afspraken en onderzoeken gepland werd. ‘U mag iemand meenemen zodat u niet alleen bent’, zei de dame van de poli tegen me. Maar ik gok dat het met een sisser afloopt, daar vertrouw ik gewoon op. Daarbij vind ik het ook eenvoudiger om alleen te gaan, kan ik die ochtend even in mezelf wegkruipen en fijn stil zijn. Want ook al doe ik er wat luchtig over, stiekem is het ook een soort van spannend. Met een fijn boek, voor tussen alle onderzoeken, kom ik de ochtend wel door. Ik vind het vooral superfijn, dat ik al zo snel terecht kan. Tot die tijd hou ik mijn vingers wel gekruist, dat het inderdaad een sisser blijkt te zijn.