Voorbij de verontwaardiging, de frustratie, en de weerzin ten opzichte van alle regels, wat zie je dan? Als je je onttrekt aan alles waar je het momenteel niet mee eens bent, maar kijkt naar die, ogenschijnlijk stuurloze, maalstroom van de wereld, waar sta jij dan in dat geheel? Ik heb respect voor alle opgelegde beperkingen, maar maak nog steeds mijn eigen keuzes. Want er zijn altijd kaders waar je rekening mee moet houden, toch?
In een maatschappij waarin iedereen meetelt, zijn de afwegingen soms onbegrijpelijk. Of nauwelijks uit te leggen. Maar met elkaar bestaan en leven op deze aardbol, brengt dat onherroepelijk met zich mee. Aan veel ervan zou ik me ook graag onttrekken, maar dat ik er rekening mee moet houden, heeft ook te maken met de keuzes die ik zelf heb gemaakt.
‘Wat ga jij anders doen als dit allemaal achter de rug is’? zegt de meneer. Ik zit met een hete kop koffie, vroeg in de ochtend, een artikel te lezen. Want de meneer heeft leuk iets geschreven over de periode na corona. Uh, anders doen, nog niet over nagedacht eigenlijk. We zitten nog zo midden in deze ellende die uitzichtloos oogt. Maar als ik er dan toch over nadenk, misschien moet ik wel heel veel dingen anders doen. Gewoon omdat er heel veel anders is geworden. Gadverdamme!
Uitzichtloos
Hopelijk bestaat mijn favoriete kroeg nog, als we eindelijk weer heerlijk die kroeg in mogen, en worden ook al die fijne evenementen weer opgestart. Ik zou er wat voor geven om die weer te beleven. Het hield me in deze hele shit periode overeind, omdat ik daar naar uit kon kijken. Fijne evenementen en fijne livebandjes. De gedachte dat die feestjes wellicht niet meer terugkomen zorgt bij mij wel voor een lichte paniek. En voor een groot gevoel van verlies en gemis.
Maar dat ik me niet heb laten meeslepen in alle negativiteit, heeft me heel veel geleerd over mezelf, wie ik ben en vooral ook wie ik wil zijn. Het leven is toch vaak die aaneenschakeling van gebeurtenissen waar je mee moet dealen, ook al schreeuw je van binnen dat je dit niet aan kan. Of dit niet wil. Of dat het anders zou moeten. Dat je zo heel erg graag vast wil houden aan alles wat je fijn vind, en vooral ook hartstochtelijk wil behouden.
Het leven is een onzeker gebeuren, en sommige gedeelde kaarten in het spel zijn verdomd oneerlijk. Maar als ik om me heen kijk, dan zie ik zoveel verdriet en zoveel verlies, zo heel erg dichtbij. Of het nu gaat om geliefden, en hartverscheurend afscheid nemen in soms onmenselijke omstandigheden. Of om een bedrijf dat zinkende is, waar hart, ziel en spaarcentjes in zijn gegaan, dan mag ik in mijn handjes knijpen. En ondanks het bizarre van de huidige situatie, die soms zo uitzichtloos voelt, doe ik dat nog elke dag.