Kermis

De Heemskerkse kermis, wat moet je er eigenlijk nog over zeggen, ik kan niet uitleggen hoe bijzonder het is, dat moet je zelf ervaren. Drie dagen feesten, en ik vind het het leukste feestje ooit. En ik ben niet de enige, bijna heel Heemskerk vind dat.

Voor iedereen die onze kermis nooit heeft meegemaakt, kijkt bij zo’n eerste keer vaak zijn ogen uit. Al die mensen die over straat slierten, plaskruizen op elke straathoek en rijen vol mensen voor de toiletwagens. (de dames kunnen nog steeds niet gratis plassen, wat een schande op zich is, maar dat terzijde)

Gedurende de dag stromen de stoepen, en de rotonde midden in ons mooie dorp, vol met patat etende mensen. Dat deel van het dorp wordt, naarmate de kermis vordert, steeds glibberiger. En ook dat is traditie. De paardenkoers die altijd druk bezocht wordt, de altijd geweldige sfeer en de fantastische bouwwerken langs de baan, ze worden elk jaar leuker.

Heemskerk

En ook de tenten staan er elk jaar weer, en er zijn wat kleinere versies voor de kroegen bijgekomen. Ze staan onveranderlijk stampvol, en hebben allemaal hun eigen muziek.

Ik kan me mijn eigen eerste kermis nog goed herinneren, die vergeet ik nooit meer. De tenten van Heemskerk stonden toen nog op hun oude plek, nu is daar een supermarkt gebouwd. In de ene tent moest je betalen en die had live muziek, de andere was gratis en ook daar werd volop gedanst en gedronken. Er stonden nog biertafels, en aan het eind van de tent was de wc-wagen geplaatst. De zijkanten waren open, en daar zaten vaak groepjes mensen aan de buitenkant van de tent te kletsen en te drinken. Ik was er helemaal klaar voor, die eerste keer kermis.

Ik had mezelf opgetut en had mijn mooie nieuwe schoenen aan, volkomen kansloos natuurlijk maar wist ik veel. Die schoenen konden wel weg daarna, de gespen stonden in mijn voeten gegraveerd, dat was wel echt een soort van au. We dronken toen nog bier uit echt glas in plaats van uit plastic bekers, en soms vlogen er bevroren kippen of zakken meel door de lucht. Ik was compleet verloren, wat een feest. Ik miste daarna nog maar zelden een kermis. Buiten voor de tent stonden vaak wat mensen te kijken, ouders wellicht, die een rondje dorp gingen om even bij de tenten te kijken. Die van mij deden dat ook altijd en ik ging ze altijd gedag zeggen. Dat zou nu niet meer kunnen, in de drukte zou ik ze echt niet meer tegenkomen.

Wat al die jaren is gebleven, is dat het nog steeds een prachtig feestje is, gemoedelijk. Al die Heemskerkers die samen een mooi volksfeest willen, die dansen en zingen, en heel veel drinken, dat ook. Sommige mensen zie je maar één keer per jaar, alleen tijdens die kermis, en het blijft leuk om al die bekenden tegen te komen. Samen een biertje te drinken, en uitgebreid bijkletsen. Hopelijk kan het dit jaar weer, ik sta al te trappelen om er weer een mooi feestje van te maken!