Oneerlijk

oneerlijk

Lieve collega, gister moest je het leven loslaten. Door dat zinloze en verwoestende rotvirus.

We gaan allemaal dood, ik weet het. En je moet ergens aan dood gaan, weet ik ook. Maar dat maakt het echt niet minder verdrietig, want je was nog veel te jong. En er is al zoveel geweest, aan ziekte en ellende in je leven, ook daarom voelt het extra oneerlijk. Extra verdrietig, dat dit niet aan je deur voorbij is gegaan, net als er zoveel niet aan je deur voorbij ging.

We kenden elkaar al een hele poos, omdat we alletwee al zolang bij de zelfde organisatie werken. We kwamen elkaar regelmatig tegen, in allerlei verschillende rollen en op allerlei verschillende plekken. Dan werkten we een poosje heel nauw samen, en dan weer waren we een tijdje alleen nog maar zijdelings bij elkaars werk betrokken. Maar steeds als we elkaar spraken was daar die oprechte aandacht, die warme interesse, zonder uitzondering. Of het in het voorbij gaan was, onderweg op de fiets, of tijdens een biertje op de kermis.

Lekker direct wond je nooit ergens doekjes om, wat je ergens van vond was ook wat je zei. Die boodschap was niet altijd een fijne, maar wel altijd oprecht en eerlijk. Ik voelde me altijd prettig in jouw aanwezigheid, door de kracht die van nature aan je kleefde, en door je kennis en je kunde. Door je gezelligheid en je humor, omdat je een mooi mens was. Wat heb ik veel van je mogen leren tijdens al die jaren, en extra tijdens die studie waar ik aan begon. Een liefdevol en fijn mens, een potje klagen daar deed je niet aan. Altijd zo sterk en zo standvastig, je stond ergens voor en daar had ik een enorme bewondering voor.

Ik heb geproost op je gisteravond, en een potje gejankt, ook dat. Vanmorgen liep ik buiten, terwijl de zon net opkwam in al zijn pracht, en ik voelde in alle hevigheid dat dit geweldige mooie leven voor jou voorbij is. De emotie van die keiharde gedachte, greep me naar de keel. Wat voelt het onwerkelijk dat we elkaar nooit meer tegen het lijf zullen lopen.

Gister is er een collega overleden. En dat is waanzinnig oneerlijk.

We dragen je allemaal met ons mee, diep van binnen, wie je was en alles wat je ons leerde.

Lieve jo, rust zacht, ik ga je nooit vergeten.

Published by Cynthia Poen

Ik ben een schrijver, en daar ben ik retetrots op. Het duurde even, voor ik die woorden in mijn mond durfde te nemen in associatie met mezelf maar inmiddels doe ik het gewoon.

22 thoughts on “Oneerlijk

  1. Beste Cynthia,

    Door Monique Brouwer werd ik gewezen op bovenstaand prachtig stukje dat over mijn lieve, mooie, sterke en wijze zus moet gaan. Wat heb jij dit supermooi verwoord. Ik weet dat zij, net als voor mij, heel veel voor anderen betekend heeft, maar het is heel fijn om dat ook zo bevestigd te zien.
    Dankjewel!

    1. Beste Marie-Jose, dank je wel voor je prachtige reactie. Ik wilde heel graag een eerbetoon schrijven, voor die prachtige zus van jou, die voor zoveel mensen zoveel heeft betekend. Door jouw reactie, weet ik dat het gelukt is. Ik wens je heel veel kracht toe, bij het verwerken van dit enorme verlies. Lieve groet Cynthia

  2. Wat heb je een mooi eerbetoon geschreven voor Jo. Je raakt de juiste toon voor wie ze was. Een topper die we veel te vroeg moeten missen. Als vriendin maar zeker meer nog voor haar allerliefste naaste.

  3. Cyth,
    Wat heb je een ontzettend mooi stuk geschreven over Jolan. Wat een geweldig en sterk mens. Nog nooit eerder had ik iemand ontmoet die zo krachtig in het leven stond. Recht voor zijn raap en boordevol humor.
    Dinsdag sprak ik haar nog over de app.. Ik kan het dan ook amper bevatten dat ze er niet meer is. Onwerkelijk, oneerlijk…

    Het verdriet is groot. Het gemis nu al enorm.

    Liefs Annika ZCC

    1. Dank je wel lieve Annika, die kracht was ook iets wat ik enorm in haar bewonderde. Een mooi en vooral warm mens. Ik ben heel dankbaar dat ik haar op deze wijze nog een laatste groet kan brengen. Heel veel sterkte, voor alle collega’s daar. We gaan haar enorm missen. Lieve groet Cynthia

  4. Cynthia,
    een laatste groet die in alles de spijker op zijn kop slaat. Dit was mijn lieve Jolan. Een vrouw die mij op dit moment verschrikkelijk veel pijn in mijn hart bezorgt. Maar ook mijn maatje die ik altijd in datzelfde hart bij me zal hebben.
    Bedankt dat je Jolan zo prachtig verwoord hebt.

    Lieve groet,
    Nico

    1. Nico, met heel veel liefde schreef ik mijn laatste groet.Voor haar en voor allen die ze zo lief had, ik ben dankbaar dat ik de juiste woorden kon vinden. Ik wens je veel kracht toe. Lieve groet Cynthia

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *