Het is gek, hoe sommige herinneringen je zomaar ineens onverwacht kunnen bekruipen. Gek en bijzonder leuk, vooral dat, bepaalde beelden die zomaar weer in je hoofd verschijnen. Mijn vader vond het geweldig om zijn meiden te verrassen. Ik gok dat mijn moeder net zo hard meedeed hoor, maar in mijn herinnering was het mijn vader die dat soort dingen bedacht.
Zoals die herinnering aan mijn elektrische deken, die ik ooit op sinterklaasavond kreeg. Die avond kroop ik rillend mijn bedje in, toen die heel onverwacht heerlijk warm aanvoelde. Mijn grote kado was een elektrische deken, en die lag al heerlijk warm te worden in mijn bed. Hemels, zo voelde het, en ik vergat het vervolgens dus ook nooit meer, die verrassing.
Net als de befaamde shopavonden, die waren zeldzaam, en heel erg geweldig. Vanuit het niets kon mijn vader ons dan ineens van boven roepen. Binnen vijf minuten moesten we dan klaar staan, anders werd er niks gekocht. Gierend van de lach struikelden we dan over elkaar heen om zo snel mogelijk schoenen, jassen en wat dan ook, aan te trekken. Topavonden waren dat, in mijn herinnering tenminste, maar ik ben een snelle shopper 🙂 Een ook die ping-pongtafel die ineens zomaar in onze garage stond, was een geweldig en onverwacht cadeau.
Onverwacht
Mam was dan weer goed in andere verrassingen, en sommige ervan maakten behoorlijk wat indruk. Die ochtend dat er zomaar ineens een jascape voor mij aan de kapstop hing, wauw, ik zal negen geweest zijn gok ik. Wat voelde ik me prachtig in dat ding, en helemaal superhip. Mam is coupeuse geweest, en had tot laat achter de naaimachine gezeten om hem af te maken, zo lief. Ze maakte jaren later mijn trouwjurk, en bekleedde ook de wieg waar onze kindjes in sliepen. En ook voor onze meiden heeft ze ongelofelijk veel moois gemaakt, van klein naar groot, ze vond het heerlijk om achter die naaimachine te kruipen.
We waren al heel jong erg zelfstandig, en onze wilde plannen werden niet altijd enthousiast ontvangen. Zus en ik waren woonden al vroeg zelfstandig, gewoon, omdat we daar zin in hadden. We hadden nog geen theelepeltje, en hadden nog amper gespaard, maar we namen de gok en gingen gewoon. Na die eerste schok, deden pap en mam alles om van ons nieuwe huisje een thuis te maken. Hoofdschuddend 🙂 dat ook. Wij hadden die eerste jaren geen cent te makken, en mama kwam daarom echt nooit met lege handen langswaaien. Warme liefde was er zat, en wagonladingen support om ons heel erg onszelf te laten zijn.
In mijn ogen is dat absolute rijkdom 🙂