Ons busje

Dat camperbusje van ons, mijn liefde voor dat ding kent inmiddels weinig grenzen. En dat is best bijzonder, als je mij een beetje kent. Cynt is niet zo van de auto-liefde, blik boeit me gewoon niet, dat busje uitgezonderd dus.

We spraken er al jaren over, de liefste en ik, over de aankoop van zo’n fijn busje. Urenlang konden we romantiserend kletsen over hoe fantastisch het zou zijn, een camperbusje van onszelf, om zalig mee rond te zwerven. We discussieerden over wat we echt wel wilden, en vooral wat absoluut niet. Toen de stap eenmaal gezet was, en we ook daadwerkelijk op zoek gingen, was onze schat snel gekocht. We waren op slag verliefd.

Maar meteen na onze aankoop, heb ik er wel oprecht pijn in mijn buik van gehad. Ik voorzag gedoe, met in en uitladen, onhandig geëmmer met luifels aan die rubrail, fietsen achterop en gezever met dat klapdak. Ik had razende spijt, waren we er maar nooit aan begonnen. Na onze aankoop zag ik vooral een lading beren op de weg. Voor we er dus daadwerkelijk mee op pad gingen, zijn we een dag naar Spaarnwoude gegaan, om te oefenen. Met dat tentje aan die rail, en dat klapdakkie meermaals in en uit. Op de juiste manier vouwen enzo 🙂 Ons busje is al een oudje, dus niks gaat volautomatisch. Dat maakt hem eigenlijk nog veel leuker, maar ook een tikkie uitdagender. Die dag eindigde niet echt in harmonie, verre van eigenlijk. Niks ging vlekkeloos en ik keek, op zijn zachtst gezegd, niet echt uit naar onze eerste vakantie. Ik had eigenlijk al heimwee naar onze tentvakanties, en we waren nog niet eens een keer voor het echie weggeweest.

Liefde

We moesten inderdaad wennen, heel even maar, een minuut of tien 😉 Binnen no time waren de taken verdeeld als we aankwamen of weer vertrokken, onderweg brulden we zalig mee met de muziek, een hete kop koffie en die gevulde koelkast binnen handbereik. We vonden allerlei snoepjes onderweg, puur door het toeval, en dat weg van de snelweg, tsjonge jonge, heerlijk heerlijk.

Ik moet gniffelen als ik terug denk aan die eerste keer, aan mijn zenuwen en mijn ‘komt het echt wel goed’? Wat een muts. Ik weet het zeker, ik wil nooit meer anders! De vrijheid die we ervaren, het gemak van onze lieverd, de prachtige plekjes die we tegenkomen. We klooien maar wat aan onderweg, en dat past zo goed bij ons.

Ons camperbusje, het is pure liefde. En samen op pad, is het allerfijnste van de hele wereld. De eerste weekeindjes weg staan al rood omcirkeld in onze agenda, ik kan niet wachten!