Door de bank genomen, ben ik nogal een enthousiaste. Een blij ei, wordt ik ook weleens genoemd, in de basis ben ik een heel positief mens. En dat is lekker. Komt ook doordat ik fan ben, fan van een passie hebben. Iets met volle overtuiging liefhebben, kan onmogelijk iets slechts zijn. Zolang je een ander er geen schade mee berokkend, dat voorop gesteld. Mijn blijheid komt ook voort uit een passie, uit meerdere zelfs. En elke dag wordt ik er blij van, van al die passies. Voor ons camperbusje en ermee op pad gaan, voor een fijn stukje schrijven, voor muziek, voor mijn mooie beroep. Al hoewel die oprechte drang om te schrijven, soms wel wat onhandig is, en ook regelmatig heel erg aanwezig op de meest onmogelijke momenten. Als ik ’s morgens naar mijn werk moet bijvoorbeeld, en dus geen tijd heb, of midden in de nacht als ik weer eens wakker lig. Dan verlang ik naar meer tijd en ruimte, om al die gedachten op te schrijven.
Maar ondanks dat hele blije, zijn er ook echt dagen dat ik een gevoel van ‘meh’ ervaar. Gisteravond nog zelfs, en dan onderzoek ik altijd even dat gevoel. Wat er aan de hand is( niks eigenlijk) en waarom ik dat zo voel. Schouderophalend kroop ik mijn bed in, morgen is het wel weer over denk ik dan. Vanmorgen las ik een prachtig artikel in de Times, precies daarover, toeval bestaat niet, serieus 🙂 Over dat ‘meh’ en waar het vandaan komt, dat heel veel mensen dat momenteel wel zo voelen, en hoe je die flow weer terug kan vinden. Door je focus op iets te richten, op één ding. En wederom niet toevallig denk ik dan, want vorige week ben ik begonnen met het schrijven van een boek, poging twee.
Boek schrijven
Sinds die eerste poging heb ik geleerd dat ik spontaner schrijf vanuit mijn gevoel. Dan vloeit het bijna, en ontstaat mijn verhaal bijna als vanzelf. Gevoelsmatig klopt het dan beter. Ik vind het zelf ook gek, maar zo is het. Dat eerste boek ga ik heus ooit nog eens afschrijven, anders is het zonde van al die plotlijnen en razend interessante wendingen. Maar iets moois schrijven is geen sinecure, en deze tweede poging gaat zo fijn. Ik droom ervan, om dat boek te schrijven, letterlijk zelfs soms 🙂
Als het lukt vind ik dat razend stoer van mezelf, dus ik ga een serieuze poging wagen. Deze keer heb ik een proeflezer, dat durfde ik voorheen ook niet. Maar ze wijst me op de details die in mijn hoofd helemaal logisch lijken, maar die in haar ogen te wazig zijn. Dat houd me scherp, want zelf lees ik gewoon soms over dingen heen, juist omdat het verhaal dat in mijn hoofd ontstaat zo volkomen duidelijk is. Maar die passie voor dat creëren, die groeit nog elke dag. Goed voor die flow, en om verlost te worden van die ‘meh’.
Ik vind het zalig, om een hele dag te schrijven, me daarin onder te dompelen. Dat verhaal, dat langzaam aan het ontstaan is, zou ik zelf ook graag lezen. Spanning, een beetje moord en doodslag, wat avontuurlijk gedoe en een drupje romantiek. De ideale mix wat mij betreft, en ik geniet van elke seconde, van elk woord dat ik op papier zet. Het eind is al geschreven, nu de rest nog, ik kan niet wachten om het af te maken 😉